Bruisend Brazilië in vierkwartsmaat (12)

De volgende dag komt onze gids ’s ochtends om half negen voorrijden. Waterfalls - waterfalls, blijft het adagium. We hoeven niet zo ver te rijden als de voorgaande dag. Ter afsluiting daarvan verraste Silvio ons met een doodstil drielandenpunt - Marco das Três Fronteiras - dat vergaand uitzicht biedt op drie Zuid-Amerikaanse landen die elkaar ontmoeten en door blauwe en groene rivieren van elkaar worden gescheiden. Waar wij boven Rio Iguaçu en Rio Paraná op hoogte staan, kleurt de blauwwit gestreepte Argentijnse vlag het helderst. Die van Brazilië en Paraguay wapperen iets verder weg. In de verste verte zien we ‘speeksel’ uit de duivelskeel opstijgen.

Er heerst weldadige rust, geen ander mens dan alleen wij drieën. Holland en Brazilië benutten alle tijd voor contemplatie en de wondere dingen die nog komen.

In het vervolg van vandaag doet zich geen gelegenheid voor om na te denken. De rit voert ons door het tot leven komende Foz do Iguaçu, de flinke Braziliaanse stad waar Silvio zich thuis voelt. Hij kent de weg als geen ander, ontwijkt ‘binnendoor’ de drukkere hoofdstraten. Ons doel is opnieuw het vloeibare natuurgeweld dat watervallen heet, de wondere wereld die onnoemelijk veel mensen uit de hele wereld trekt. Ook aan de zijde van het land, waar wij voor het eerst zijn, waar wij na Sâo Paulo onze tweede vierkwartsmaat gaan afronden.

Sylvio noemt zijn woonplaats - inwoners heten Iguaçuenses - kortweg Foz. De stad ligt in de zuidwestelijke deelstaat Paraná en is de tweede meest bezochte plaats van Brazilië, door zowel binnen- als buitenlandse toeristen. De oppervlakte aan stedelijk gebied bedraagt ruim zestig vierkante kilometer (ruim zes bij tien km!), het hele gebied is tien maal zo groot. Rio Paraná vormt de natuurlijke grens tussen onmetelijk Braziliē en het twintig maal kleinere Paraguay. Foz is via Ponte Internacional da Amizade, ofwel de Vriendschapsbrug, met Ciudad del Este aan de overkant in Paraguay, verbonden. 

Rio Iguaçu, de natuurlijke grens met Argentinië, stroomt ten zuiden van Foz en mondt in Rio Paraná uit. Het drielandenpunt ligt aan de noordkant van Rio Iguaçu, officieel op Braziliaans grondgebied. Ten zuiden van Foz ligt een van de noordelijkste stadjes van Argentinië, Puerto Iguazú, charmant maar slaapverwekkend. Deze twee plaatsen staan met elkaar in verbinding via Ponte Internacional da Fraternidade, ofwel de Broederschapsbrug. Als ik probeer na te denken, doemen Zuid-Amerikaanse taferelen op. Vriendschap? Broederschap? Geen vetes, moordpartijen, criminele core-business?

Op de plaats van bestemming mogen wij opnieuw aan de wandel. Ook de Brazilianen hebben een geweldig voetpad geconstrueerd om het waterrijke spektakel te bekijken. Hier is het overzicht meer dan panoramiek driedimensionaal, over de volle breedte. Het is lastig om fraaie foto’s te schieten, want iedereen wil dat vanaf het mooiste plekje doen. Het spectaculairst is het op het platform op luttele meters van het vallende water, waar ‘verzopen katten’ elkaar in de van vochtspetters vervulde lucht verdringen. Niet voor niets worden er doorzichtige plastic capes verkocht, die gretig aftrek vinden. Over de opgedane ervaring raakt een mens niet (nooit?) uitgepraat. De impact is immens.

(wordt vervolgd)