Cape to Cape, inspiratie start met ...

1 november 2019 - Margaret River, Australië

Tja, wanneer en waarmee start de inspiratie om aan de Cape-to-Cape mountainbike-race rond het magistrale Margaret River in Western Australia deel te nemen? Daar moet je goede vrienden voor hebben, die je daartoe weten te triggeren en bovenal reusachtige gastvrijheid bieden. Top-hospitality!! Frank West is de fiets-freak die niets aan het toeval overlaat. Voor zichzelf een winnaar, in september 2019 de leeftijd van zestig jaar bereikt. Daarmee zit hij voorin in de categorie 60+, royale kans om voor de zege te gaan. Zelf zit ik met mijn geboortejaar 1946 in de oudste leeftijdsgroep achterin, als Dutchie uit het vlakke Nederland, onervaren op de MTB. Stapelgek derhalve om met Frank en diens zoon Michael naar de start van de vierdaagse fietstocht over in totaal zo'n tweehonderd kilometer te gaan. Niet om over heuveltoppen van vijftien tot twintig meter te gaan, maar een krachtsinspanning met toppen tot boven de tweehonderd meter over zandpaden, dirt roads, rotsblokken, boomstammen en dwars door watercrossings en andere belemmeringen. Dan laat ik het risico van een toevallige ontmoeting met een wegspringende kangoeroe die een fikse tik uitdeelt of een overstekende giftige slang die naar voor- of achterband dan wel linker- of rechterkuit hapt nog buiten beschouwing.

Overigens, de natuur in zuidwest Australië is fantastisch, voor Hollandse begrippen ongeëvenaard. Door de bossen met tachtig meter hoge bomen, langs de azuurblauwe oceaan met metershoge golven, door wijngaarden die dorstige gedachten bij de finish opwekken, evenals de bierbrouwerijen die koel geel schuimend bier in pinten van halve liters tegen niet-zachte prijzen aanbieden.
Wat een feest is dit CtC-evenement, dat voor de twaalfde keer plaats vond, perfect georganiseerd, met ongeveer dertienduizend deelnemers. Ik ben er - trots op behaalde medaille - dagen nadien nog steeds vol van, net als mijn bovenbenen die tegen wil en dank een bijkant onmogelijke prestatie  hebben geleverd. Kapot (1), kapot (2), kapot (3), helemaal stuk (4). Iedere keer na het overschrijden van de finishlijn, vier topzware dagen achtereen. Pertinent een flink stuk zwaarder dan als loper een marathon (42 km 195 m) voltooien, een conditie eisend event waarvan ik zes medailles aan de kapstok heb hangen, New York (2x) voorop, gevolgd door Berlijn, Amsterdam, Rotterdam en Schoorl (of all cities). Dát hollen deed ik toen ik nog jeugdig jong was, 40-plusser. Nadien bleek het een te zware belasting voor mijn knie- en enkelgewrichten, terwijl Achilles ook met regelmaat begon te protesteren. Wandelen en fietsen, oplossende alternatieven, MTB-en als ultieme idiotie.

Onze reis - van maatje Erna en mij - down under behelsde meer. Als gehoopt en verwacht is het een pracht van een vierweekse reis geworden. Onverantwoord begonnen in het noorden van terra nullius - Darwin, Northern Territory -, uitputtend geëindigd in het schitterende zuidwesten - Perth, Margaret River, Bunbury, Denmark, Albany, etc. Tot besluit genoten we een bezoek aan Singapore, magistrale, imposante metropool, een en al skyscrapers en miraculeuze architectuur. Miljoenenstad waar we veel te kort vertoefden, niettemin zeer de moeite waard.
Achteraf gemaakte keuze(s) overziend, is het toch een verantwoorde (werk)vakantie geworden. Weliswaar slopend, afmattend en uitputtend, maar verantwoord omdat het, bewust besluit, vermoedelijk onze laatste trip down under zal blijken te zijn. Met als grootste genoegen onze lieve vriendin Anne (bijna 85), moeder van onze gastvrouw Jan, in het verzorgingshuis te hebben ontmoet en tot twee keer toe feestelijk koffie met haar te hebben gedronken. In het ook door haar zo geliefde Freo (Fremantle), niet te vergeten met een heerlijk gebakje bij de koffie.

Zo. Ik ben m'n eerste van de opgedane ervaringen uit mijn gedachtengangen kwijt. Moet me gaan bezinnen op wat ik nog meer in woorden - aangevuld met beelden - te berde wil brengen. Eigenlijk te veel om op te noemen, misschien ook te veel voor mijn lezers. Wat mij betreft in ieder geval meer dan de moeite waard om tot je te nemen. Ik ben zelf nog steeds vol van de reis, zoals lieve en vooral sterke Erna (ook 65+) dat ook nog heeft en op haar werk naar haar collega's heeft kunnen verhalen.

Ik ga vervolgteksten formuleren en, als digitale onhandigerd, met foto's proberen een mooie serie plaatjes in beeld te brengen. Dat vergt even geduld, moeilijkheidsfactor voor mijn ongedurige aard, ook voor de lezer van mijn schrijfsels. Dat de verhalen er komen, staat voor mij vast.
Dus ... tot een vervolgend deel.

 

Foto’s

2 Reacties

  1. Marijke:
    1 november 2019
    Foto65serie, fotofietsserie, fotofinishtijden plus eindtijd...
    Behalve van die foto's is het genieten van je tekstinhoud en van je wervelende taalvaardigheid en nou niet naast je schoenen gaan lopen hè, het is vandaag te fris en te nat😉
  2. Cor Kluijtmans:
    10 november 2019
    Zoals altijd lig ik even achter maar daarom is het reisverslag niet minder interessant. Ik zal je schrijfsels vast en zeker volgen en hier en daar van een commentaar voorzien. Het is in ieder geval een helse prestatie die je hebt geleverd in dat mooie land. Goed om te lezen dat je ook in Perth bent geweest (want daar weet ik een ietsiepietsie van omdat mijn overleden ouders daar 15 jaar geleden bij familie op bezoek zijn geweest en ik veel verhalen heb gehoord en een camcorder-film heb gezien en nog steeds heb).