Cosy Corner tussen Denmark en Albany

Vriend Frank rijdt net zo makkelijk honderden kilometers met zijn auto als tientallen in het zadel van zijn mountainbike. Dat eerste is voor ons een ideale vorm van luxe transport, want daardoor zien we veel van de bijzondere zuidelijke kust van Western Australia. Het tweede is voor mij wat minder gemakkelijk. In het licht van te verrichten prestaties in de komende Cape-to-Cape-race vindt onze ‘driver’ het wenselijk om wat oefenritjes te maken. Ik kan hem moeilijk tegenspreken. Ervaring om op de MTB door de Australische bush bush en outback te crossen heb ik immers niet. Terwijl ik me vol verbeeldingskracht heb ingeschreven voor die vierdaagse krachttoer. 

Met ons vieren doen we al veel, maar even op de fiets stappen in Kornup hoort daar ook bij. Ik heb dat meteen geweten, nog niet helemaal in vorm, laat staan in de ‘mood’ zijnde. Met Frank als nauwelijks bij te houden voorganger geef ik na een half uurtje mijn pijp aan Maarten (nee, Maarten is geen meefietser). Zwaar, zwaar, zwaar, bovendien dreigt het gevaar van overstekende kangoeroes en slangen. Echt gebeurd, goed afgelopen.

Met de dames erbij zoeken we per auto ons heil in andere bestemmingen. Overigens hebben wij onderweg onze ogen in Bunbury’s Farmers Market al uitgekeken. Een zaak van wereldformaat, flink groter en uitgebreider dan onze Maxis van KBB of voorhene Miro’s van Ahold. Reuzenassortiment, mega bezoekersaantallen en … niet onhandig voor ons … diverse counters die gratis lekkere (proef)hapjes aanbieden. Met Frank voorop en de beide dames in het kielzog kunnen we onze startende hongergevoelens met deze vorm van ‘tapas’ op voorhand stillen. Natuurlijk doen we ook inkopen tussen uitgestalde lekkernijen in talloze kleurrijke composities, waarbij je de vingers steeds opnieuw aflikt.

De eerste Europese ontdekkingsreiziger, die bijna twee eeuwen geleden de Britse buitenpost Albany heeft gesticht, ontdekte de plek die sinds 1829 Denmark is gaan heten. Chirurg Thomas Braidwood Wilson noemde het stadje naar zijn geachte collega Alexander Denmark. Pas eind 19-e eeuw arriveerden de eerste settlers, waaronder de Millar brothers Edwin en Charles, die met zaagmolens het hout uit de omgeving gingen bewerken. Hout om huizen te bouwen. uiteraard ook winkels en zelfs de stadsbrug. Uit Europa en de rest van de wereld ontstond een grote vraag naar dit hout, dat voor van alles nodig was en de molens onbeperkt liet draaien. Denmark groeide toen naar een bevolking van meer dan duizend arbeiders en hun gezinnen.

Als wij het vredige stadje bezoeken, wonen er ongeveer vijfduizend mensen. De winkelstraat is gezellig knus, we scharrelen er wat rond. De economie van Denmark blijkt uit een combinatie van toerisme, landbouw, visserij en kunst te bestaan. De inwoners vormen ‘a colourful mix of different characters, individualists, followers of natural care, spiritualists, naturalists, artisans, artists and retired people of all ages from all parts of the world’. Deze beschrijving tref ik in Wikipedia aan, onder de neiging om hem te beamen. Houd je van knus gezellig is Denmark de perfecte vakantiebestemming in ‘gorgeous Western Australia’. De koffie smaakte ons in ieder geval uitstekend!

Iets verder westwaarts - nou ja, iets - is Augusta de moeite van een bezoek waard. Onder de attracties bevindt zich hier het Cape Leeuwin Lighthouse, dat we kunnen bewaren voor een later bezoek, wanneer de eerste etappe van Cape-to-Cape daar van start gaat. Volgen we vanaf Denmark de kustlijn oostwaarts, komen we langs diverse aantrekkelijke spots. Met Frank heb ik op de fiets als oefening een ruim twee uur durende trainingsrit over het Bibbulmunpad gemaakt. Klimmen, dalen, panorama over de zee, kortom genieten. Dat doen we als kwartet met de auto dus ook. We bewonderen villa’s van ongetwijfeld miljonairs, die hun focus en voortuin eveneens op de oceaan hebben gericht. Ongekende rijkdom alsof we langs de kust van Californië, USA toeren.

Albany lonkt, met The Gap, Natural Bridge en Blowholes als fantastische attracties, hoewel het weer ons met regenbuien wat tegen zit. Deze rotsformaties en kunstig aangelegde bezoekerssites zijn imposant, volstrekt nieuw voor ons. Gemengde gevoelens doen onze magen draaien in de wetenschap dat hier in de diepte van de wervelende oceaangolven mensen een einde aan hun leven maken. Onvoorstelbaar.  

De stad Albany viert zijn toekomst met een blik op het verleden: walvisverhalen. Hier kun je vanaf de top van Stoney Hill over de Zuidelijke Oceaan uitkijken. Met enig geluk kun je er de spuitfontein van een walvis in werking zien, boven de zee uitspringend om door het diepe blauw langs de Great Southern Coast zijn waterweg naar het noorden te zoeken. Vandaag de dag is het zoogdier veilig, maar wij zien hem niet. Jammer.

Whalers, warships, wool en wheat. De geschiedenis van Albany, meer dan vierhonderd kilometer ten zuidoosten van Perth gelegen, is veelzijdig. Als oudste koloniale stadje van West-Australiē is het zo’n twee jaar eerder dan Perth en Fremantle gevestigd. Franse ambities planten er op 26 december 1826 een militaire buitenpost, een maand later legt de commandant beslag op het hele westelijke gebied van dit continent, nota bene ten behoeve van de Britse Kroon. Het settlement krijgt in eerste instantie de naam Frederick Town, later getransformeerd in Albany, toen het eind 19-e eeuw toegangspoort tot de omringende goudvelden werd.     

Wij laten Albany’s Historic Whaling Station buiten ons gezichtsveld. Het is nog gesloten. Voor een tour in de omgeving - naar Skywalk Porongurups of Mount Barker - zouden we de ‘Busy Blue Bus’ kunnen nemen. Gelukkig beschikken wij over een blauwe Ford Falcon met chauffeur, die ons naar adembenemende granietformaties langs de kust brengt. The Gap en Natural Bridge zijn magnetische plekken aan de krachtige oceaan, die met Blowholes van zich laten horen. Waarschuwingsborden alom voor de kracht van water, wind en wat niet al.

Verwend door onze gidsen raken we met stomheid geslagen - ‘flabbergasted’ - als we in een stille baai aan de door wit zand bezoomde blauwe zee op enkele stippen worden gewezen. Op tweehonderd meter van ons vandaan wordt aan de vloedlijn ‘geflipperd’, schouwspel van een dozijn dolfijnen die tikkertje spelen. Duiken, dompelen, draaien, ongestoorde oefeningen van orka’s. Jan en Frank dwingen ons mee naar deze voorstelling, die zij zelf ook nog nooit zo van nabij hebben bijgewoond. Aan onze voeten! Magnificent Western Australia, it is what it is. Magnificent, we zijn dolblij.