Dar Ikalimo, Jemaa el Fna en Koutoubia

23 februari 2018 - Marrakech, Marokko

Wanneer wij ons op luchthaven Schiphol bij gate 52 melden, ligt Marokko nog flink ver van ons verwijderd. De poort is net voor een vlucht in KLM-blauw naar Newcastle gesloten. Ons groene Transavia-toestel wordt daarna aan de slurf gekoppeld, om iets meer dan twee uur later te vertrekken. In die tijdsspanne kunnen hardlopers van Afrikaanse hoogvlakten een marathon bedwingen. 

KLM-dochter Transavia vliegt dagelijks rechtstreeks van Amsterdam naar Marrakech. Als haar piloten ten minste bereid zijn achter hun stuurknuppel plaats te nemen. Zo ook op deze (verjaars)zondag, waarop wij ruim drie uur nodig hebben om net buiten het ‘Parijs van de Sahara’ te landen. Op internationale luchthaven Marrakech-Menara, zes kilometer ten zuidwesten van het stadscentrum, heerst een drukte van belang. Paspoortcontrole vergt minutieuze precisie, die minutenlang duurt. Na in lange rijen een stief kwartier geduld uitoefenen, botsen we op het stoïcijnse lijf van gids Abdelillah. Hij houdt een bordje met SAMUEL/HEERSEMA omhoog, dus lopen wij doelgericht op hem af.

“Zeg maar Abdi”, zegt hij, “dat betekent Servant of God”.

De dienaar van het verhevene is banketbakker van beroep. Hij is met een Schotse getrouwd en woont dan ook de ene helft van het jaar in Schotland, de andere helft in Marokko.

Abdi begeleidt ons naar chauffeur Saïd, wiens naam ‘happy’ betekent. Dat straalt de bestuurder met zijn glanzende taxi ook uit. Hij brengt ons met Abdi in de gelederen in een minuut of twintig naar ons onderkomen Riad Dar Ikalimo, zich handig door de drukke straten van de medina manoeuvrerend. We worden daar door gastheer Youssef vriendelijk ontvangen met een koekje bij de muntthee, die uit de hoogte uit een kannetje wordt ingeschonken. Traditionele gewoonte, gebruik dat ons zeer in de smaak valt. 

Wij betrekken onze kamer en maken direct kennis met Sabine en Serge uit Brussel. Zij zijn eerder op de dag dan wij met RyanAir vanaf vliegveld Eindhoven gearriveerd. We raken geanimeerd met elkaar in gesprek en het wordt nog gezelliger als we het koppel Barbara uit Bonn en Torsten uit Hamburg tegenkomen, ook enkele nachten in de riad verblijvend. Gezelligheid kent geen tijd, dat zal gaan blijken. Naast Youssef dragen de gastvrouwen Fatima en Myriam daar mede verdienstelijke zorg voor.

’s Avonds maken Erna en ik een wandeling door het vanaf zes uur donker wordende Marrakech. Het is meteen indrukwekkend, want we lopen naar het grootste plein van heel Afrika ‘Jemaa el Fna', waar de eettentjes hun geuren verspreiden en muzikanten, acrobaten, slangenbezweerders en verhalenvertellers actief entertainen. Vervolgens begeven we ons ook nog naar de Koutoubia, die tot de mooiste moskeeën van Afrika behoort. De minaret wordt bij nachtelijk donker verlicht, is op tientallen kilometers afstand te zien door zijn lengte van zeventig meter, die ver boven de andere gebouwen uitsteekt. De eerste versie van de moskee uit 1147 is afgebroken, omdat hij niet in de juiste richting - naar Mekka - was gebouwd. Nu ontdekken wij waar Mekka ligt, want de versie waar wij nu staan, in 1199 gerealiseerd, wijst ons de weg.

1 Reactie

  1. Cor Kluijtmans:
    26 februari 2018
    Als je op die manier op je vakantiebestemming aankomt, even de paspoortcontrole vergetend, dan is het voorgerecht al zeer veelbelovend.