Door het doolhof van Essaouira

2 maart 2018 - Essaouira, Marokko

Met gids Ahmed maken we een rondwandeling door de medina van Essaouira. Onze medereizigers sluiten zich hierbij aan. De vorm van de binnenstad dateert van 1765, wanneer de bewindsman van de stad een Frans schip in beslag neemt. Hij geeft een van de passagiers, een architect, opdracht om de haven te herbouwen. Deze legt een zware verdedigingsmuur rond de stad aan, nog grotendeels intact. Het gedeelte bij de Skala de la Ville is het mooist. We lopen over de wallen en bekijken oude kanonnen. Ahmed is vereerd ons te melden dat één kanon van Nederlandse makelij is. De leeuw op het wapen bewijst het.

Net als in Marrakech bestaat de medina van Essaouira uit een doolhof van smalle straatjes. Aan de binnenkant van de hoge zeemuur volgen we de smalle Rue de la Skala en bewonderen we een houtsnijatelier. Onze leidsman weet uitstekend de weg, maar zonder hem kunnen we hier niet zo snel verdwalen als in Marrakech. We betreden een familiebedrijf uit 1908 met zilverwerk. Uit het reusachtige assortiment sieraden weet geen van ons een keuze te maken. Dan komen we uit op de grote rechte straat, die van de haven noordwaarts naar Bab Doukkala loopt. Hij verandert onderweg van naam, van Avenue Okba Nafia naar Avenue de l’Istiqlal en tenslotte Avenue Mohammed Zerktouni. Vrijwel alle dwarsstraatjes komen erop uit.

Essaouira kent in de 18e en 19e eeuw een flinke joodse gemeenschap. Deze vormt de belangrijkste economische groep. Tegenwoordig wonen er allang geen joden meer, hun wijk is vervallen. Ahmed leidt ons door de steegjes van de ‘mellah’, bij de wallen achter de Skala de la Ville. Dankzij zijn uitleg herkennen we vroegere joodse woningen aan de balkons aan de voorzijde. Enkele huizen laten ook nog Hebreeuwse inscripties op de lateien zien.

Midden in de medina is een levendige markt, de Souk Jdid, in vieren gedeeld door de kruising van twee grote wegen. De dagelijkse soek biedt vis, specerijen en granen te koop. Een aparte soek, de Joutia, veilt tweedehands artikelen. Wanneer we onze ochtendronde hebben voltooid, nemen we beleefd afscheid van Ahmed. Sabine, Serge, Erna en ik vervolgen onze weg richting strand. Tussen de muren van de medina en het strand ontwaren we een klein parkachtig plein, Place Orson Welles. Aangelegd ter ere van de regisseur, die in 1949 naar Essaouira kwam om zijn versie van Othello op te nemen. Sindsdien worden Essaouira en omgeving vaker gebruikt als filmlocatie voor internationale producties. Onder meer Alexander de Grote van Oliver Stone.

Het strand van Essaouira is een van de mooiste van Marokko. In een strandtent nuttigen onze vrienden een frisdrank, Erna houdt het op cappuccino en ik grijp mijn kans: m’n eerste pilsje in Marokko! 

Het is door de sterke wind te fris om aan het strand te gaan liggen. Windsurfers doen wel hun best, net als de groep jongens die op het harde zand aan het voetballen is. Wij maken er een lange wandeling van, langs kamelen, paarden en quads, waar wij ondanks herhaaldelijk aandringen geen gebruik van maken.

Foto’s

2 Reacties

  1. Marijke:
    2 maart 2018
    Essaouira --- de naam klinkt al net zo levendig als je beschrijving ervan doet. Exotischer dan Lutjebroek, dat vast niet als filmdecor in aanmerking kwam. Jullie hebben heel wat rondgestiefeld daar in den vreemde!
  2. Cor Kluijtmans:
    15 april 2018
    Je drukt het mooi uit: ".......weet geen van ons een keuze te maken". Haha, jullie wilden ook geen keuze maken want men wilde jullie weer tot kopen aanzetten. Overigens heel begrijpelijk.