Dromen tussen Whistler’s boomtoppen

Ons onderkomen in Whistler ligt tussen de 2.182 meter hoge Whistler Mountain en de 2.287 meter hoge Blackcomb Mountain. Het hele jaar door is Whistler een knus en toch werelds vakantieoord, als je maar een creditcard bij je draagt. Het Village Square aan de voet van de bergen is zorgvuldig ontworpen. Voetgangers lopen op hun gemak in het autovrije gebied rond, in alle soorten, maten en nationaliteiten kijken zij hun ogen uit. Waar zij zich ook bevinden - wij liepen er ook enkele rondjes -, ontdekken ze overal bars, restaurants, souvenir- en specialiteitenwinkels naast toeristeninformatie, postkantoor en boekingsadressen om avonturen te beleven.

Aan de voet van de kabelbaan zagen wij mountainbikers zich met hun bike’s in de gondels hijsen om zich even later met doodsverachting over de rotsige afdaling zonder sneeuw weer in vijf tot tien minuten naar beneden te storten. Helmen op, elleboog- en kniebeschermers aan. Stoere mannen en stoere meiden door elkaar. Wij zagen zelfs een stel met de handen ineengestrengeld - zij met bruidsboeket -, dat zich door een huwelijksmakelaar in de echt aan elkaar liet koppelen. Hun fietsen stonden startklaar voor de draconische afdaling, die in de gesproken tekst na het ‘I do’ uit beider monden als metafoor voor het huwelijk werd gebruikt. Het huwelijk als gevarenpad op twee wielen over rotsige bodem, een rijke fantast die de diepzinnige parallel trekt.

’s Avonds in mijn bedje laat ik de gordijnen open en kijk ik over de golfbaan heen naar donkere, met sparren begroeide bergen. Niet de struikelstenen van het huwelijk, maar een ander, nieuw avontuur dringt zich in mijn gedachtenwereld op. In Whistler Village las ik ’s middags over Ziptrekking, een ontdekkingstocht in boomkruinen voor mensen zonder hoogtevrees. Ziptrek Ecotours, tegenover de kabelbaan gevestigd, biedt de mogelijkheid voor een ‘Ziptrek Bear Tour’ à raison van ruim honderd Canadese dollars per persoon. Ik val in slaap en droom dat Erna met mij in dat kabelbaanbootje stapt.

Met z’n tweeën nemen we plaats in het zitje van een zeshonderd meter lange kabelbaan, die tot zo’n zestig meter hoogte reikt. Over wiebelende hangbruggen, plankenpaden, touwen en ladders die platformen in de boomtoppen met elkaar verbinden, beloven wij elkaar zonder een woord uit te spreken trouw in een weelderig regenwoud van oeroude sparrenbomen, reuzelevensbomen en hemlocksparren, die in veelvoud tussen Whistler en Blackcomb Mountain groeien.

Deze adrenalinesportdroom lijkt opwindend als een echt huwelijk, maar is verre van gevaarlijk. Als je instapt, word je professioneel gezekerd met kabels, karabijnhaken en gordels. Bovendien moet je een helm op. Kom daar bij verbinding in de echte echt eens om. We ontvangen een korte instructie om ons met onze handen van boomkruin naar boomkruin te zwaaien en voort te trekken. Soms razen we met een snelheid van wel tachtig kilometer per uur hoog boven de grond, zwevend van het ene platform naar het andere. Het avontuur leert ons het bos vanuit een heel ander perspectief kennen dan wij in ons eigen bosrijke duingebied gewend zijn.

Mogen we ooit nog eens in Whistler terugkeren, kunnen we onze informele huwelijkse status kracht bijzetten door voor de moeilijkste van zes verschillende ziplines - ze lopen in moeilijkheidsgraad op - te kiezen. De Ziptrek Eagle Tour bijvoorbeeld maakt van steilere kabels gebruik, waarlangs je sneller omlaag suist, helemaal naar Whistler Village, waardoor je een nog grotere adrenalinekick ondergaat. Of dat er ooit van komt? Het is eigenlijk niet eens nodig, want ik lig al gewoon in mijn bedje in Whistler Village, met Erna naast me.