FUN TIME in Western Australia (1)

Friend Frank uit Perth stuurt mij de ‘2017 RIDER GUIDE’ van de MTB Cape to Cape. Met veel genoegen blader ik deze ‘special’ ter gelegenheid van de tiende verjaardag van het evenement door. Ik glunder. In 2019 wil ik, mét Frank, deelnemen aan editie 12 van de Cape to Cape. Mijn voorbereiding loopt laks, ik droom over zware beproevingen.

‘Een pittig parcours. Mijn lach is zoet, met zand omfloerst. Door dit deel van Australië, een schitterend landschap, met geweldig enthousiaste Mountain Bikers uit de hele wereld. Mountain Biking op z’n Best!

Bourgondisch ontbijt om te smullen, daarna een autotocht naar Cape Leeuwin. Aan de start een verbazingwekkend decor, zoals ik nog nooit heb gezien. Zeven etages tellende vuurtoren Cape Leeuwin uit 1896 rijst imposant op aan de zuidwestelijkste punt van Australië, waar Indische en Grote oceaan botsen.

Groots historisch moment. Iedereen staat paraat voor de start van etappe 1.

De rit heeft alles in zich. Zware beklimmingen en afdalingen door mul zand. Je weet niet wat na iedere bocht volgt. Even niet opletten, je ligt op je gezicht. Langs het strand écht loodzwaar avontuur. Vooral de zoektocht naar het harde spoor, daar waar het water de zandstrook raakt. Opeens met mijn voorwiel in een kuil van een halve meter. Ik blijf met moeite overeind, besef meteen dat Cape to Cape behendige stuurmanskunst vergt.

Golvende zandheuvels. Supersnelle afdalingen door zacht zand dwingen tot slow down over een soort slangenpad, waarna een steile klim door het zand. Dat momentum over het strand, dat de benen tot lood verzwaart, vermoeiendste deel van de dag. 

Daarna zalig koersen over verharde dirt road en tot besluit asfalt naar Hamelin Bay.

Dat was dat, etappe met veel variatie. Ik had niet anders verwacht. Bovendien, net als voor Aussies uit het oosten van het land, blijft het landschap verbazen. Langs de ruige, open kustlijn, zoals een Australische kust behoort te zijn. Al is het lastig om in het zweet des aanschijns door mistig beslagen brillenglas te turen.

Etappe 2 voert door Leeuwin Estate Winery, over ongerepte velden, waar wijnliefhebbers ons glazig aan hun blikken onderwerpen. Kilometers asfaltbanen, maar ook hellingen die benen verzuren. En een snelle afdaling over heftige waterbarrières. Na dit opwindende gedeelte een prachtig dubbelspoor door het aloude karri woud van Boranup. De paden hier bieden een mix van diverse snelheden, nu eens door zand, dan weer over rotsstenen. Dicht bij de kust moeten we tegen een spectaculaire witte kalkstenen rotspartij omhoog.

Het tweede etappe-gedeelte is vlakker en sneller, veelal over brandgangen. Aan het eind gaat het over stukken spoorbaan, via poortjes die we moeten openen en sluiten om uiteindelijk in de buurt van Margaret River aan te komen.

Ik leer razendsnel dat deze race door de interessante stop-over plaatsen enorm gevarieerd is. In een paar uur trap je met dodelijk vermoeide benen over forse beklimmingen en door woelige waterplaatsen naar een Colonial Brewery om aan het plaatselijke biertje te nippen. Toch rest nog wat tijd om attracties in de omgeving te verkennen …’

(wordt vervolgd)