We gaan naar … Rio … de Janeiro (4)

5 november 2016 - Berg En Dal, Nederland

De elfde van de elfde naakt, tropische temperaturen komen eraan. ’Ik ben toch niet gek’, denk ik, als vouchers voor een spannende reis mijn mailbox aanvallen. Onder invloed van gekkengetal 11 lees ik onze vertrekdatum verkeerd. ‘De elfde van de elfde’, vergis ik me. ‘Sint Maarten’s lokroep of Carnavaleske noodkreet? Komende vrijdag al?’.

In een flits trekken optochten door Parijs, Venetië, Trinidad en Tobago, Kaapverdische eilanden en Groesbeek aan mijn retina voorbij. Massa’s mooie meiden en muziek. Verkleedpartijen, bier en polonaise, onlosmakelijk met ’t ‘Gelderse Keulen’, ’t ‘Brabantse Oeteldonk’ en het boven de rivieren gelegen ‘Pieperduin’ verbonden. Denkend aan brede stromen uit vlottende vaten bier sta ik stevig op mijn kop, ga ik dronken uit mijn dak. Carnaval maakt mensen losbandig. Losse flodders fladderen, losse steekjes steken. Vastpakken en loslaten wat losloopt.

In 1990 loop ik de marathon van Rotterdam. Verkleedpartij op Coolsingel, muziek en mooie meiden. Na afloop bier, het is bloedje heet. Een oververhit kwart haalt de finish niet, ik ga na vier uur door het lint. Hartje Maasstad bruist in het voorjaar als het zomerfestival. Parade vol pracht, praal, pret- en praatjesmakers. Schaars geklede dames op straat laten me nog steeds niet los.

Wereldberoemder is het uitbundige spektakel in Rio de Janeiro. Miljoenen mensen vieren daar - zeven weken vóór Pasen - het unieke vijfdaagse festijn van muziek, dans en kleurrijke optochten. Carnaval op z’n Braziliaans, nergens anders op aarde zo groots. Als wij naar Rio gaan, is het gewone leven er nog niet stilgevallen. Wij zullen de apotheose van het feest der feesten missen. Geen Latijns-Amerikaanse extase, geen vrouwelijk schoon in fantasiekostuums. Geen minuscuul bedekte lijven met uitdagend trillende blote billen en borsten. Geen samba swingende Sam tussen de cariocas.

Toch nemen we een kijkje in Rua Marquês de Sapucí, straat waar het grootste volksspektakel van onze planeet eens per jaar iedereen in zijn droomwereld meeneemt.  De grote bouwmeester Oscar Niemeyer creëerde het Sambodrómo om praalwagens en met veren en glitters getooide meisjes te laten paraderen. Zevenhonderd meter tribunes met meer dan zeventigduizend enthousiaste toeschouwers laten daar het defilé aan zich voorbijgaan. Dat hoogtepunt trekt naar ons een lange neus. Onze parade langs lege tribunes door die gewone straat - dertien meter breed, zevenhonderd meter lang - eindigt op het ‘Plein van de Apotheose’, gemarkeerd door betonnen boog en koperen klok, die de tijd aangeeft.

Carnaval, niet zo maar een feestje. Ook in Rio speelt muziek een belangrijke rol. Dansers begeleiden de feestelijke optochten op klanken van de samba, feestgangers voegen kleurrijke elementen als paradewagens en exotische kledij toe. Carnaval, spiegel van het menselijk leven, uitlaatklep voor angst en woede. Carnaval, komisch intermezzo met serieuze ondertoon. Het is jammer om dit festijn in Zuid-Amerika mis te lopen. Ons resteert niet anders dan veel dichterbij naar de bosrijke en heuvelachtige omgeving van Berg en Dal bij Nijmegen te gaan. 

In het Afrika Museum, dat veel over gebruiken en gewoonten in Afrika vertelt, begint op de elfde van de elfde de tentoonstelling ‘Carnaval Wereldwijd’. Hoe vlakbij is de exotische wereld.

1 Reactie

  1. Marijke:
    6 november 2016
    Heb het vage idee dat kerst in Rio ietsepiets ingetogener gaat verlopen dan carnaval, maar wie weet wat zomerse temperaturen daar met de mens in bruisend opzicht doen, zodat je toch aan lijfelijke uitbundigheid niets tekort komt.
    En er is natuurlijk altijd nog het Afrika museum