Gedachtenis citytrip Berlijn Kerst 2019 (2)

29 december 2019 - Berlijn, Duitsland

De reis per trein via de ‘Spoor’-aanbieding verloopt voorspoedig. Ruim op tijd komen we op spoor 2B van Grand Café 1e klas aan Stationsplein 15 te Amsterdam aan. We hebben een uur voor de directe IC-trein naar Berlijn aanmeert, eerst genieten we dus in alle rust van twee bakjes leut per persoon: Erna neemt caffe lungo, ik verkies caffe cappuccino. Papegaai Elvis, op zijn vaste stek aan het eind van de lange toog, houdt zich gedeisd. Wij vragen ons af waar onze trein binnenkomt, de ober weet het niet. Hij wijst op een IC-trein, die achter het raam voor zijn en onze neus staat. 

“Die komt hier iedere dag om deze tijd”, weet hij. “Moeten jullie die hebben?”.

Onze dienaar zit ernaast. Onze aanblik spoort naar Frankfurt, vermeldt het bord.

“Am Main, … oder …”, mompel ik tegen Erna. “Oder am Oder!”. Kleines Witzchen.

Nadat ik mijn Duits wat heb opgepoetst, trekken we ons spoor met koffertjes op wielen naar het juiste perron. Niet als enige uitvaarders, kun je tegen kerst ook niet verwachten. In het gedrang uitzoeken welke wagon nummer 9 draagt. Daarin kunnen we onze gereserveerde plaatsen 55 en 57 bezetten, één aan het Fenster, de ander Gang. Vervolgens gaat het los: Hilversum, Amersfoort Centraal, Apeldoorn, Deventer, Almelo, Hengelo. Onderweg is altijd wat te doen. Komt niet iemand met geurende koffie langs, zijn er altijd mensen die het WC-lampje verderop rood laten oplichten. Alsof we in een luchtreus zitten. Het landschap vliegt dit keer begane grond aan onze ogen voorbij, het grootste deel door de Duitse Heimat. Border Crossing Bad Bentheim, dan stops in Rheine, Osnabrück Hauptbahnhof, Bad Oeynhausen, Minden, Hannover Hauptbahnhof, Wolfsburg Hauptbahnhof, Stendal, Berlin-Spandau naar Berlin Hbf. 

Träumen, Kaffee genießen, CO2 sparen: im IC. Im Fernverkehr mit 100% Ökostrom? Für eine grünere Zukunft? Niks, hoor! Gewoon een zware werkdag van zes en een half uur, behoorlijk vermoeiend. Vooral als een opgedirkte kletsmajorette - uit het Westland - haar doopceel luid en duidelijk, vooral uitgebreid aan de haar onbekende buurman licht. Woordenstroom, gebed zonder end. Ergernis ohne escape, want mijn oordopjes heb ik vergeten mee te nemen. Gelukkig stapt de soundbitch eindelijk in Spandau uit.

“Hele zit, hè, meneer”, besluit zij haar curriculum. Ik kijk opzij. Blijkt ze het tegen mij te hebben. Ik houd m’n kaken stijf op elkaar. Wij kunnen in alle rust door naar Berlijn Hauptbahnhof om in het donker van de avond de S-Bahn naar Savignyplatz te zoeken. Onze ticket van de Treinreiswinkel is hiervoor geldig, dus kunnen we de ticketautomaat overslaan. Hotel Elba ligt op ongeveer vierhonderd meter afstand. Wij lopen er wel achthonderd, zelfs meer, want ik ben het huisnummer in de Bleibtraustraße vergeten en heb geen zin om de gegevens uit mijn koffertje tevoorschijn te toveren.

De receptioniste troont achter haar notenhouten bureau en heet ons welkom. 

“Derde etage, kamer 38. De sleutel past op voor-, tussen- en kamerdeur. Ontbijt van half acht tot half elf”.

Een ouderwetse ‘paternoster’ hijst ons naar drie hoog. Lange gang, gerieflijke kamer.

1 Reactie

  1. Marijke:
    29 december 2019
    Reizen....je moet er maar van houden! Vooral als je tijdens vliegreizen constant kinderschoenen van de passagier achter je in je rug gebeukt krijgt en vooral als je tijdens treinreizen een niet stoppende snaterende buur naast je hebt zitten. Doodvermoeiend! Maar na aankomst is de bevalling ten einde en mag je genieten en dat genieten maakt alle ergernissen dan toch maar weer de irritatiemoeite waard! Zo is het toch?