Via de Gili-eilanden naar Senggigi-beach

Bali en Lombok verschillen amper in grootte en ook op het pepereiland - Lombok is Maleis voor Spaanse peper - laat het landschap glinsterende rijstvelden, groene heuvels, ruige bergen en lange stroken wit strand zien. In het bergachtige noorden domineert de vulkaan Rinjani. Het westelijk middendeel, vruchtbaar gebied met groene sawa’s, is het dichtst bevolkt. Het heuvelland in het zuiden is kaal en droog. De mengeling van bewoners - islamitische Sasaks en hindoeïstische Balinezen - zorgt voor rijke culturele diversiteit, hoewel niet zo hoogstaand als op Bali.

Lombok is gemakkelijk toegankelijk, de natuur is fraai en de stranden zijn schitterend. Genoeg redenen voor ons om dit eiland aan onze trip naar Java en Bali toe te voegen. Op Erna’s verjaardag betekent dit opnieuw vroeg opstaan, want het busje dat ons naar de veerboot in Padang Bai brengt, rijdt om half zeven in de ochtend voor. We zijn de eersten van een achttal passagiers, de zes anderen toeven in onderkomens elders. Helaas worden we voor de overtocht groepsgewijze vervoerd - niet onze hobby. Wat we als vrolijke vroege vogels kunnen verwachten, is op nachtdieren te moeten wachten. En ja hoor, het laatste op te halen tweetal blijkt nog te slapen. Ons geduld wordt op de proef gesteld, onze chauffeur doet z’n best …

Na twee uur schommelen in het volgeladen busje arriveren we op een plek, waar complete chaos heerst, die zichzelf niettemin reguleert. Auto’s, taxi’s, brommers, koffers, toeristen en lokale mensen krioelen door elkaar heen en vormen een schouwspel, dat je doet afvragen ‘Hoe kan dit in hemelsnaam op een juiste manier naar de juiste bestemming leiden’. Verschillend gekleurde polsbandjes en kofferlabels doen echter hun intelligente verdeelwerk. Op een uurtje varen ligt Lombok met vlak voor de ‘toegangsdeur’ de drie Gili-eilanden. Onze rappe boot, vrij snel gevuld met juiste passagiers en juiste bagage die met de hand aan boord wordt gebracht, doet eerst Gili Trawangan aan. Op het grootste en verst van Lombok gelegen eiland vertoont zich bij landing een drukte van belang. De bijnaam ‘disco-eiland’ speelt zich voor onze ogen af, waarbij Erna constateert dat mijn koffer hier ook lijkt te worden gedropt. Voor ik kan bijsturen komen de bootlieden, die bagage door het water wadend van boot naar land torsen, erachter dat verkeerde spullen worden versjouwd. Ik ga weer zitten en zie mijn koffer, alsook andere bagage, teruggebracht naar het dak van de stuurhut van onze boot.

Vervolgens koersen we langs Gili Meno, minst ontwikkelde van de drie Gili-eilanden, naar Gili Air, eilandje met grootste inwonertal van de drie. Ook hier oogt het massaal toeristisch, zij het in aantallen minder dan op Gili Trawangan. Weer wordt een lading mensen en bagage aan land getorst, waarna wij tenslotte naar Lombok varen. Gids André wacht ons met Fira, een jeugdige stagiaire, en chauffeur Leus op. De gids verwelkomt ons in monotoon Nederlands en vraagt of zijn stagiaire met ons mee mag. Het drietal brengt ons naar het prachtige ‘Kila Senggigi Beach Hotel’, waar heerlijke rust heerst. Wij gebruiken meteen een heerlijke lunch in de buitenlucht, met uitzicht op strand, zee en palmen. We vernemen dat ’s avonds een eetfeest aan het strand plaatsvindt, met muzikale begeleiding. Of we daarop intekenen? …