Over gravelpaden naar tidy town Collie (deel 9 Cape-to-Cape)

In het zadel en op twee wielen verlaat ik Dwellingup voor een kleine honderd kilometer naar Collie (95,7 km/58,4 miles). Die naam doet denken aan de Schotse herdershond, in Schotland sinds de 13-e eeuw bekend. Daar is de hond tot de 18-e eeuw vooral als herder van schapen ingezet. De viervoeter is stamvader van de Australische veedrijvershond. In een tv-serie groeide hij als ‘Lassie’ uit tot een van de bekendste collies.

De plaats Collie met rond achtduizend inwoners ligt in het zuidwesten van WA, ruim tweehonderd kilometer van Perth, te midden van dichte jarrah-wouden, aan de splitsing van de rivieren Collie en Harris. Bij Collie bevinden zich de enige kolenvelden van WA, het centrum van kolenproductie. Schaapsherder George Marsh heeft de steenkool in het begin van de jaren 1880 ontdekt. Droeg de stad Collie eens de titel ‘dirty mining town’, in 2006 won het de Australische competitie van ‘Tidy Towns’.

Mijn fietstocht naar ‘nette stad’ Collie, op de breedtegraad van kustplaats Bunbury gelegen, voert door inlandse bossen over hoofdzakelijk van gravel voorzien plaveisel. Ik moet voldoende water meenemen, want voorbij Nanga, na kilometer zeventien, tref ik onderweg geen bronnen meer aan. Flinke uitdaging dus, vooral als je weet dat ik vrijwel de hele dag op dat vermoeiende gravel zal toeven. Autoverkeer is schaars, het wildlife uitbundiger. Wallabies, kangoeroes, emoes, parrots en meer vogelsoorten.

Bij de brug over de Murray River eindigen de beperkte kilometers asfalt. Dan begint het deel gravel ter lengte van 74 kilometer. Raak je eenmaal aan dat spul gewend, gaat het redelijk. Oppassen voor te hoge snelheid omlaag, anders ga je zo onderuit. Een MTB met geprofileerde banden is in deze omstandigheden geschikter. Maar ja, wanneer je alles van tevoren weet, kun je voor een dubbeltje de wereld rond, nietwaar.

Bij Hoffman’s Pool - na 42 kilometer - is een picknickplek met chemisch toilet. Helaas geen vers water, dus kalm aan met de meegenomen voorraad. Op elke boomtak zitten parrots, die gezamenlijk een magnifiek koor vormen. Een emoe raast als een sneltrein tussen de bomen door, hevig geschrokken hopt een angstige wallaby geluidloos weg.

(wordt vervolgd)