Heldere inval: uitkijkje op Helderse Vallei

10 mei 2019 - Den Helder, Nederland

Mooi weer op donderdag 9 mei 2019 noodt me tot een uitstap met mijn NS-keuzekaart. De dag voordat de ticket verloopt, is tevens de ‘day after’, waarop Engelsen afrekenen met Europees vasteland-voetbal. Spaanse furie en Dutch surprise likken diepe wonden, hechtingen naar lumineuze finale in Madrid worden rigoureus verdoofd. Liverpool contra Barça, Ajax against Tottenham: bizarre sprookjes. Exit voor JC’s apostelen. Uitgeteld.

De miraculeuze voetbal-exit, averechts van de Brexit. Zo blijkt na mijn dagwandeling van treinstation Den Helder Zuid naar dat van Den Helder. Mijn voettocht in het betaaldvoetbalvrije ‘Gibraltar van het Noorden’ voert over 15,5 kilometer via Helderse Duinen naar Fort Kijkduin en verder. Napoleon Bonaparte ontdekte hier een door zee omringde strategische plek en legde een grote marinehaven met enkele forten aan. In deze ‘Stelling van Den Helder’ passeer ik vuurtoren Lange Jaap, scharrel ik over een grasdijk pal langs klotsend zeewater met zicht op Razende Bol en Texel. Ik zie de veerboot naar het Waddeneiland oversteken. Naar het centrum van de marinestad steek ik door over een kade met terrassen. Ik blaas stoom af bij restaurant Stoom.

Den Helder beschikt niet over een stadion, de stad kent geen Arena of Camp Nou. Wel bestaan er natuurreservaat de Nollen, de Forten Kijkduin en Erfprins en - voor publiek opengesteld - de marinewerf en het Marinemuseum. Aan de kade liggen marineschepen, waaronder een onderzeeboot met de naam ‘Tonijn’. K. Norel trekt aan mijn fantasie voorbij, zijn boek ‘Engelandvaarders’ eerst, daarna ‘Varen en Vechten’. Als voetbalfreak besef ik dat Engels soccer dit seizoen de oorlog wint. De Champions League finale bestaat uit Liverpool tegen de Londense ‘Spurs’, de eindstrijd van de Europa League is een compleet Londense vete: Arsenal meets Chelsea. Heet dat Brexit or is it Brintex? De vraag stellen is hem beantwoorden, Engelse fans lachen zich krom. 

Als ik de grasmat van de grasdijk verlaat, even voorbij de opstelplaats voor auto’s die per boot naar Texel willen over varen, besluit ik om bij Hotel Lands End geen vuurwerk af te steken. De wedstrijd van Ten Hags team youngsters tegen Tottenham Hotspur is al verspeeld, hoewel nog niet uit mijn brein weg te branden. O-na-na verbaster ik tot O-nee-nee. Hoe dom rekt een goalie tijd? Gele outfit vráágt om gele kaart, noch voor het eerst, noch voor het laatst. Totally Helpless.

In de Helderse Vallei heb ik mij geen moment verveeld. De uitkijktoren biedt magnifiek uitzicht op een arena vol natuur en avontuur. Aan de voet vormen openluchttheater en KlimVallei uitdagende perspectieven. Donkere wolken ontbreken, in de richting van de zee doemen echter Donkere Duinen én Grafelijkheidsduinen op. Alsof het de tweede helft, beter gezegd de laatste seconden, van een match in open lucht betreft. Arenadak opengeschoven, podium voor unieke mogelijk- en ónmogelijkheden.

In het Helderse city center bots ik op een oud schoolgebouw, waarin een hypermoderne bibliotheek. ‘Everything is possible in School 7’, lees ik. ‘Dutch library, named the world’s best new public library’. Hebben de Engelsen in de boekenwereld ook de leiding?

Foto’s

1 Reactie

  1. Cor:
    11 mei 2019
    Misschien wel de goede manier om tot enige relativering te komen, die heldere inval. Daar laat ik het bij want ook ik heb moeten uitwaaien enkele weken geleden en dan besef je maar weer dat het allemaal bijzaak is.