In historisch en monumentaal Sevilla (3)

Van Iglesia Colegial del Salvador aan Plaza del Salvador lopen we naar de oevers van Rio Guadalquivir, die op onze plattegrond als ‘Canal de Alfonso XIII’ staat aangeduid. Nederlanders hebben Plaza de Toros de la Maestranza aan Paseo de Cristóbal Colón in de wijk Al Arenal aanbevolen. Geen liefhebbers, maar benieuwd naar de catacomben van zo’n arena stappen wij er binnen. Een hoge kraan torent boven het ronde bouwwerk-in-restauratie uit, een groot deel is al in oude staat hersteld. Een groep van vijftien nieuwsgierigen wacht op de vrouwelijke gids voor een rondleiding (5 euro p.p.) met razendsnel Spaans commentaar, gevolgd door zo mogelijk nog rapper Engels. Stierenvechten is in Sevilla nog steeds zeer geliefd. Rondom ‘La Catedral del Toreo’ weten we zelfs winkeltjes, die kledij en andere attributen aan de man brengen.

Wijk ‘El Arenal' is eeuwen geleden een zanderig en modderig strand aan de rand van de stad. Hier werd veel handel gedreven. Waar vroeger galjoenen, scheepswerven, bouwmaterialen en scheepsafval lagen, zien wij nu vanaf de oeverpromenade roeiers de gezapige Guadalquivir bevaren. Bouwmaterialen liggen er nog steeds, edellieden, handelaren en vloekende zeelui behoren tot het verleden. In ‘Barrio de Triana’ aan de overkant draaide ook alles rond de zeevaart. Een toentertijd tijdelijke brug zorgde voor de verbinding. Nu overspant een handvol permanente bruggen de rivier, met Puente de Isabel II en Puente de San Telmo als dichtstbijzijnde. Hedendaags Sevilla heeft haar nog steeds belangrijke handelshaven tien kilometer naar het zuiden verplaatst, te ver om naar toe te lopen.

Het stierengevecht - corrida - speelt in de streekcultuur en feestelijkheden van Andalusië een vooraanstaande rol. Voorop in de rij van belangrijkste Plazas de Toros staat die van Sevilla, nog voor die van hoofdstad Madrid. In de vlakte van de Guadalquivir, rond Sevilla, Cádiz en Huelva, worden stieren gekweekt - ganaderias -, kenmerkend symbool voor het westen van Andalusië. Een corrida start gewoonlijk tussen ’s avonds zes en zeven uur, de plaatsen in de arena zijn in categorieën verdeeld, afhankelijk van hun ligging in de zon. Sombra-plaatsen (in de schaduw) zijn het duurst, gevolgd door sol y sombra en tot slot sol (in de zon). De strijd duurt ongeveer twee-en-een-half uur, waarin zes stieren worden gedood, bevochten door drie matadors.

Aan het plechtige inhuldigingsritueel van de corrida hebben wij geen behoefte. Hoe prachtig de drie matadors er gehuld in hun geborduurde cape - capote de paseo - er ook uitzien als zij de piste betreden. De torero’s - cuadrilla - die door de matador worden betaald, komen daarna. Zij moeten in het gevecht voortdurend tussenbeide komen om de stier aan te trekken of af te houden. Dan volgen de picadors op hun paarden. De stoet, getooid in schitterende klederdracht, begeeft zich naar de tribune, waar de president zit, om hem eer te betuigen. Hij werpt vervolgens de sleutel van de stal waar de stier wacht - tori - naar de alguacils, de twee ruiters in zwart kostuum met witte veer op hun grote hoed. De strijd kan beginnen … met dank aan onze gids.

(wordt vervolgd)