In historisch en monumentaal Sevilla (7)

23 februari 2017 - Sevilla, Spanje

Ruim een week na ons bezoek aan Sevilla stuurt vriend N. een ‘selfie’, staande voor de geïllumineerde Metropol Parasol. Hij heeft zich door onze citytrip laten inspireren, zoals wij door hem zijn geprikkeld om Brazilië eens te beleven. Kunst of kitsch, het magnifieke bouwwerk in Sevilla oogt met zijn kleurrijke verlichting op N’s foto niet kitscherig, maar juist zeer kunstzinnig. Dat de lezer het maar weet!

Wat wij in Sevilla evenmin aan ons voorbij laten gaan: de majestueuze Plaza de España, overblijfsel van de wereldtentoonstelling van 1929. Te midden van de tuinen, waar indertijd de expo is gehouden, staat een eigenaardig gebouw. Tussen twee torens van tachtig meter hoogte ontvouwt zich een galerij in de vorm van een halve cirkel. Het halvemaanvormige plein aan de oostrand van Parque María Luisa wordt omringd door Pabellón de España. Dit massieve paviljoen - bijdrage van Spanje aan de Ibero-Amerikaanse wereldtentoonstelling - verenigt meerdere bouwstijlen in zich die voor het land belangrijk waren.

Over een lengte van bijna tweehonderd meter stellen ruim vijftig banken, versierd met azulejos, ieder een belangrijke periode uit de geschiedenis van de Spaanse provincies voor. Kunst of kitsch, het lijkt overdadig, maar het geheel straalt een zekere charme uit. De kleurrijk betegelde bankjes vormen een populaire plek om hitte en drukte van de stad te ontvluchten. Ook hier brengt lampenschijnsel ’s avonds en ’s nachts feeërieke verlichting teweeg.

Wij wandelen als velen op ons gemak om het plein heen. Een Engels echtpaar met helm op houdt pauze van zijn fietstocht onder leiding van een vrouwelijke gids. Ik bewonder de huurfietsen - e-bikes -, trotse eigendom van de gids zonder helm, die mij onmiddellijk een folder over haar activiteiten in handen drukt. Ik vertel haar maar niet dat ik recent een fietstocht door Rio heb gemaakt, die ondanks de fraaie fietspaden in Sevilla moeilijk is te overtreffen. Bovendien vinden wij, om highlights te zien, wandelen wel zo plezierig.

Om het plein loopt een ringvormig kanaal, waar vier bruggen zich overheen buigen. Zij symboliseren de koninkrijken Castilië, Aragón, León en Navarra, die tegen het eind van de middeleeuwen in het huidige Spanje werden verenigd. Net zo min als de rondwandelende Sevillanen stappen wij voor een tochtje in een van de bootjes, die onbemand op de golfjes liggen te schommelen. Het weer is ontoereikend, hoewel de paardenkoetsjes - zij het niet massaal - wel aftrek vinden.

Ontspannen laten we ons door paartjes in een koetsje inhalen. We wandelen Parque de María Luisa binnen, in 1893 haar geschenk aan de stad, bestaande uit een groot deel van de tuinen van Palacio de San Telmo, toen de grootste groene zone van Sevilla. In voorbereiding op de tentoonstelling van 1929 werden in een periode van twintig jaar meer dan vierhonderdduizend vierkante meters prachtige tuinen aangelegd, met tal van paadjes en baantjes, vijvers, fonteinen en waterbekkens en schitterende gebouwen als ode aan de Spaans-Amerikaanse cultuur.

In een oase van rust nemen we plaats op een bankje, reuzen van vijgen- en palmbomen voor onze neus, ver van de stadse drukte.

(wordt vervolgd)

Foto’s

2 Reacties

  1. Peter:
    24 februari 2017
    Jullie fotoserie is machtig mooi. Dat een wereldtentoonstelling plaatsvindt in een bepaalde stad resulteer best in een enorme verfraaiing, waarvan de toerist [en natuurlijk ook de bewoner] de oogstrelende vruchten plukt. Zoveel te zien in Sevilla en jullie, die er onverdroten op uitgaan om ook zoveel mogelijk te zien!
    Je maakt er weer een pracht van een document van Peter!
  2. Peter:
    24 februari 2017
    Bovenstaande reactie is van Marijke.