In historisch en monumentaal Sevilla (8)

Tot erkend kunstliefhebber reken ik zeker mijn lief Erna, die daarom ook aan Museo de Bellas Artes niet wil voorbijgaan. Uiteraard stap ik gewoontegetrouw en geduldig mee naar binnen om kunst uit de gouden eeuw te bewonderen. Naast grote meesters als El Greco en Velázquez, en een unieke collectie schilderijen van Murillo treffen we in de prachtige barokzalen ook hedendaagse kunst aan.

Het museum is in 1839 opgericht en is na Museo del Prado in Madrid de belangrijkste pinacotheek van Spanje. Hoewel kleiner herbergt hij schatten uit de Spaanse kunst van middeleeuwen tot nu, met het accent op werken van Sevillaanse kunstenaars. In de Sevillaanse beeldhouwkunst speelt het terracottafiguur van de Heilige Hiëronymus als boetedoener uit 1528 een belangrijke rol. Het renaissancemeesterwerk van de Florentijn Torrigiano vormt een voorbeeld en inspiratiebron voor veel barokke heiligenbeelden en kruiswegtaferelen die nu nog tot het levendige cultureel-religieuze erfgoed van Sevilla behoren.

Het Museum voor Schone Kunsten van Sevilla ligt aan Plaza del Museo 9, in de wijk El Centro, die op zijn beurt tussen de wijken Santa Cruz en Alameda de Hércules ligt. El Centro telt de nodige majestueuze bouwwerken, die getuigen van de rijkdom van de Sevillaanse aristocraten vanaf de 16e eeuw. Kerken, kloosters en kapellen herbergen talrijke meesterwerken uit de Sevillaanse barok. Tussen de gebouwen vormen steegjes een fijn netwerk dat prachtige pleinen met elkaar verbindt.

Museo de Bellas Artes is gratis toegankelijk - entrada gratuita - voor inwoners van de EU. Het stelt zijn collecties tentoon in het voormalige Convento de la Merced, een klooster dat in de 17e eeuw door Juan de Oviedo is gebouwd. Het is zelf een van de blikvangers. De ingang, voorzien van een barokportaal, ligt aan een mooi plein met in het midden een standbeeld van Murillo.

Als we lekkere trek krijgen, begeven we ons naar een van de vele tapas-restaurantjes, waar het altijd moeilijk is om de juiste keuze te maken. Meestal bestellen we dan ook een aantal tapas. Zo ook dit keer, waar we in gesprek raken met een net gearriveerd stel, filmmakers van beroep, hij afkomstig uit Canada, zij uit Polen. Ze hebben een jaartje uitgetrokken (en gespaard) om wat rond te reizen, vooral door Europa. We raken in een geanimeerd gesprek, zoals ons dat in de tuinen van Real Alcázar al eerder overkomt met een solo-reizigster van 27 uit Melbourne, die in een jaar een groot deel van de wereld over trekt. De filmmakers genieten net als wij van de tapas en het tot onze verrassing erbij verstrekte gratis biertje. Wij zijn toevallig op de juiste tijd op de juiste plaats. Ook al is het geen hoofdprijs uit de loterij, het is toch altijd plezierig om iets van de zaak aangeboden te krijgen.

“Wat gaan jullie allemaal doen”, lijkt ons een logische vraag aan het duo. Wij hebben immers al het nodige van de stad gezien en zijn dicht bij het moment van de thuisreis. Laten zij nu net op hun eerste avond gaan doen, wat wij hebben nagelaten.

(wordt vervolgd)