Langs Sevilla naar stoofpotje in Córdoba

Vanuit de cámara oscura van Jerez vervolgen wij onze route naar de hoofdstad van Andalusië, de ‘Prinses der Steden’. Waren wij een jaar geleden al enkele dagen in Sevilla, dit keer vertoeven we twee nachten tussen de ruim 700.000 inwoners van deze vierde grote stad van Spanje. Hoe kort van duur ook, de herkenning wordt ‘fiesta’, al dan niet met een siësta.

Ons volgende doel is Córdoba, met Sevilla en Granada een van de drie grootste steden van Andalusië. De hoofdstad van de gelijknamige provincie Cordoba herbergt op 122 meter boven zeeniveau ongeveer 330.000 inwoners. Ooit was het een van de belangrijkste steden ter wereld, in de 10-e eeuw zelfs op één na grootste stad op de aardbol, met een voor die tijd immens hoog inwonertal van 500.000. Uit die glorietijd zijn talrijke monumenten, de Mezquita is het beroemdste.

Voor we in Córdoba ons hotel opzoeken, leggen we onderweg in Carmona aan voor een koffiestop. Het plaatsje ligt op een verhoging in een vlak landschap. Rond het begin van de jaartelling heet het nog Carmo en is het als versterking van groot belang. Op de kruising van handelswegen beschermt het de oostelijke toegang tot Sevilla via de vallei van de Guadalquivir. Wij nemen vast een kijkje bij de oude Romeinse begraafplaats en Alcazár de Aribba, door Peter I van Castilië midden 14-e eeuw neergezet. Ook in deze plaats zijn diverse poorten behouden gebleven, die naar Sevilla als imposantste.

Moskee-kathedraal Mezquita met rood-witte bogen is niet het enige dat Córdoba heeft te bieden. We kunnen vergelijken hoe híer kerken, paleizen en het doolhof aan smalle straten en stegen uitpakt. In onze verkenningstocht zal Erna diverse patio’s willen binnengaan en vele balkons bekijken, in de ijdele veronderstelling dat wij deze vol bloemen zullen aantreffen. Córdoba is trots op zijn bloemenpatio’s. De eerste patiowedstrijd gaat terug tot 1921, vanaf 1933 is het een jaarlijks festival in mei. Dan wordt een vijftigtal particuliere patio’s voor publiek opengesteld.

In culinaire kringen staat Córdoba bekend om ‘Rabo de Toro’, een stoofpotje van stierenstaart tussen verschillende andere ingrediënten. Een beroemde zoon uit de streek rond Córdoba is El Cordobés. De in 1936 te Palma del Rio als Manuel Benitez Pérez geborene leeft eerst als paria van diefstal en komt regelmatig met de guardia civil in aanraking. Tussen 1964 en 1971 is hij een van de meest bejubelde toreadors uit de geschiedenis van de corrida. De gemeente Córdoba onderscheidt hem in 2002 plechtig met de eretitel ‘Kalief van de stierenvechtkunst’. Alle kopstukken uit de streek komen op de ceremonie af. ’t Kan verkeren, stelde onze volkse dichter Bredero al, die als Spaanse Brabander de Klucht van de Koe schreef.

Ik ben geen filosoof als Seneca of Maimonides, beiden in Córdoba geboren. Ik kan wél uitleggen waarom de Verenigde Staten van Amerika 28 plaatsen kennen, die Holland heten. Maar waarom zijn op het gehéle Amerikaanse continent meer dan duizend plaatsen naar Córdoba vernoemd, waarvan de belangrijkste in Argentinië? 

Spaanse kolonisatoren grotere veroveraars dan de Hollanders?