Langs Zandhazen- over Hakkelaarsbrug (vervolg)

Fietsvriendin en ik laten de Joodse begraafplaats van Muiderberg, met monument voor de slachtoffers van de Holocaust, met rust. Langs dit oudste kerkhof van Amsterdamse Joden passeren we de beschuttende muur, waarachter zo’n 45.000 mensen liggen begraven. Daaronder bokser Ben Bril, journalist Max Tak en tv-makers Ellen Blazer en Jaap van Meekren.

Over het Gooimeer heen fietsen we naar Almere Poort, waar het Harbor House-terras van het jachthavenrestaurant lonkt en onze gezamenlijke fietstocht eindigt. Fietsvriendin koerst in een uurtje vijftien kilometer voor de wind naar huis. Mij wacht een dubbel aantal kilometers over de dijk langs IJ- en Markermeer naar Lelystad. Ik laat oostelijk gelegen Almere Haven, - Stad en - Buiten aan mijn wielen voorbijgaan om Lelystad Haven vanuit het zuidwesten te benaderen. Op de dijk zie ik in de verte de contouren van kunstwerk de ‘Hurkende Man’ tegen het firmament afgetekend.

Mijn logies vergt een kleine twee uurtjes zwoegen. Ik wil nog een bloemetje voor mijn familiaire gastvrouw kopen, waar ik voor mijn bijna 80-jarige aangetrouwde neef al een fotoalbum met Franse impressies in mijn rugzak meedraag. Onbekend met Lelystads fietspadennet duik ik nooit meer op de bonnefooi die stad in, op zoek naar bloemenstal of -winkel. Niet te vinden. Daarmee valt verkenning van het MTB-parcours aan oostelijke zijde, startplaats Gelderse Hout, in het water. Ik kom niemand tegen, maar weet op eigen water mijn bestemming te vinden, waar ik hartelijk word ontvangen. In een mum van tijd staat een kop thee als dorstlesser op tafel en kletsen mijn nicht en ik elkaar weer gezellig bij.

Verse bramen uit de tuin sieren mijn toetje na de maaltijd, een warm dekbed siert mijn vertrouwde slaapplaats in de polder. Wat brengt de volgende dag. Het MTB-parcours lonkt, het weer minder. Ik twijfel of ik de trein naar huis zal nemen. Ik wil tijdig thuis zijn, in de loop van de middag. Eerst vroeg ontbijten, daarna na de koffie en nog wat gezellig kletsen de knoop doorhakken.

Ik besluit om over de dijk naar Enkhuizen te fietsen, al is de lucht bewolkt en blaast de zuidwesten wind fors, kracht vier. Mijn nicht wijst me op het Zuigerplasbos, vlakbij ‘om de hoek’, waar een deel van de dertig kilometer lange MTB-route doorheen gaat. Goed weetje voor een volgend keer, nu nog even niet. Ik heb 85 kilometer voor de boeg, de eerste dertig sowieso in eentonige strijd met Aeolus.

Halverwege de dijk maak ik een tussenstop. Een kwartet Tukkerse kinderen picknickt met (schoon)moeder om - dagje Egmond aan Zee - haar 77-ste verjaardag te vieren. “Vroeger tikten we hier ook een eitje aan het water”, luidt hun uitleg bij koffiekan en lunchpakket. Ik verorber mijn boterhammetjes voor de broodnodige energie. Noord-Hollands polderland wacht me ook nog. De aanhoudende wind luwt niet, integendeel.

Voor de wind heb ik Limmen-Lelystad eens in 3 1/2 uur afgelegd. Nu vergt de rit terug vijf uur in totaal, waarmee ik een flinke hoeveelheid MTB-fietskilometers in mijn benen heb gepompt.

(einde)