Lokroep van de ‘Smaragden Gordel’ (deel 3)

Onze reis naar Indonesië wordt zonder twijfel een schitterende. We trekken van west naar oost over Java, vrij intensief dus, en gaan per boot naar het ‘Eiland der Goden’ oftewel Bali. Vervolgens maken we een vlucht naar Lombok met z’n fraaie natuur en stranden, waarmee we de trip besluiten en vervolgens naar huis vliegen.

Ons bezoek aan Java kent een uitgebreid dag-tot-dag-programma. We arriveren in Jakarta, rijden vervolgens naar Bandung, treinen dan naar Yogyakarta en Jombang, om weer per airco-auto naar Batu, Malang en Kalibaru te rijden.

Zal de hoofdstad van Indonesië ook bij ons tegenstrijdige gevoelens oproepen? We zijn er nooit geweest en zullen moeten wennen aan het hete en vochtige Jakarta, een stad die zowat uit haar voegen schijnt te barsten. Chaotisch verkeer, luchtvervuiling, betonnen hoogbouw, wat lees ik niet allemaal voor toeristenaantrekkelijks. Toch moet diezelfde smeltkroes het nodige hebben te bieden. Het is Indonesië in een notendop. De bevolking komt uit alle delen van het land, wat voor het kosmopolitische karakter zorgt.

De inwoners van Jakarta hebben een eigen taal en cultuur ontwikkeld, die afwijkt van die van Sundanezen en Javanen. Bij een ontmoeting met ‘mensen van Batavia’ zal ik het advies van mijn vriend Hamatata opvolgen en de ‘orang betawi’ (bijnaam die naar de koloniale naam van Jakarta verwijst) vriendelijk bejegenen.

“Apa kabar, saudara?” (Hoe gaat het met u?).

Het wordt wennen en logischerwijs aanpassen. Indonesiërs hebben immers een heel ander tijdsbesef dan wij als jachtige westerlingen. Het begrip ‘tijd is geld’ is op hen niet van toepassing. Nu is dat ook niet zo zeer mijn adagium, maar geduld is evenmin mijn sterkste karaktertrek. In Indonesië is tijd letterlijk een rekbaar begrip. De bewoners hebben daar een uitdrukking voor en spreken van ‘jam karet’ oftewel elastische tijd. Als je vraagt hoe laat de boot vertrekt, luidt het standaardantwoord meestal ‘Over tien minuten’. Je moet echter beseffen dat dit van alles kan betekenen. Dat de boot over niet al te lange tijd vertrekt. Dat dit afhankelijk is van het tij. Dat de bevraagde er geen flauw idee van heeft. Dat de boot allang is vertrokken, maar dat hij dat liever niet zegt om een teleurstelling te voorkomen.

Geduld, geduld, geduld. Ik zal flink moeten oefenen onder het genieten. Benieuwd naar wat de reis ons voor moois gaat brengen. Op de route van Jakarta naar Bandung komen we langs de botanische tuinen van Bogor, het vroegere Buitenzorg, en de theeplantages op de Puncak Pas. In de buurt van Bandung ligt de Tangkuban Prah, een vulkaan met een krater in de vorm van een omgekeerde prauw. 

Wie niet al te krap in de tijd zit, kan nog veel meer uit een bezoek aan West-Java halen. In ons programma is niet alle tijd voorradig, het is meer een doorreis op de route van Jakarta naar Yogyakarta en de bezienswaardigheden van Midden-Java. Een boottocht naar het eiland Krakatau zit er bijvoorbeeld niet in. Nou ja, ik zal er niet in snikken over uitbarsten. We kunnen immers toch niet altijd alles zien.

(wordt vervolgd)