Moskee en Jardin Majorelle in Marrakech

16 november 2017 - Marrakech, Marokko

Na Rabat en Casablanca is Marrakech de belangrijkste stad van Marokko. De exotische parel met prachtige paleizen en palmentuinen was altijd het ontmoetingspunt waar Afrika bezuiden de Sahara en Arabisch Noord-Afrika elkaar tegen het lijf liepen. Blikvanger in Marrakech is een hoge toren die de skyline domineert. De minaret van de Koutoubiamoskee is met 77 meter hoogte het architectonische symbool van de stad. De architect van deze toren is dezelfde als die van de Giralda in Sevilla, waar wij op mijn 71-ste de torentraptreden beklommen en dat binnenkort herhalen. In de Spaanse stad is dat toegestaan, het gebedshuis uit de 12-e eeuw in Marrakech is voor niet-moslims niet toegankelijk.

Ondanks het toegangsverbod wil ik toch een poging wagen een blik in de gebedshal te werpen. De moskee kan 25.000 gelovigen herbergen, minder dan het aantal stoeltjes in  ‘Stade de Marrakech’. Toch moet de hoeveelheid bogen in de hal oneindig lijken en dan heb ik het niet over degenen die voorovergebogen op hun knieën biddend naar hun favoriet neigen. Koutoubia betekent trouwens ‘moskee van de boekverkopers’, een verwijzing naar een kleine markt, die vroeger in de buurt was. Het lijkt me geweldig een boekenlegger in de vorm van roze gekleurde minaret op de kop te tikken.

Al lezend ontdek ik dat de overheersing van Marrakech’s skyline door de Koutoubia-minaret is te danken aan een wet, ingevoerd door koloniale Franse overheersers van de stad. Daarin stond dat in de ‘medina’ geen enkel gebouw hoger mocht zijn dan een palmboom en dat in de nieuwe stad - Ville Nouvelle - geen enkel gebouw hoger mocht zijn dan die minaret. De lezer raadt het: de wet is nog steeds van kracht. Ik ben minder tevreden met het gegeven dat alleen moslims van het fraaie uitzicht vanaf de top van de toren kunnen genieten. Maar om daarvoor van atheïstische gedachten af te stappen … Ik stel ons wel tevreden met het panorama vanaf de Giralda over de Moorse skylines in Andalusië. ‘We kunnen niet alles hebben, we kunnen niet alles zien’, luidt nog steeds ons alledaagse adagium.

Van alle tuinen in Marrakech is het erfgoed van de Franse schilder Jacques Majorelle (1886-1962) het beroemdst. Hij beschouwt zichzelf als ‘hovenier’ en koopt in 1924 een lap grond. Hij richt zijn atelier in en creëert rond zijn studio een botanische tuin. In 1947 stelt hij zijn ‘Jardin Majorelle’, een droom in kleuren, open voor het publiek. Tot zijn dood in 1962 blijft de Jardin populair, daarna raakt het park in verval. 

De Franse modeontwerper Yves Saint-Laurent en zijn partner Pierre Bergé redden de tuin in 1980 van de ondergang. Saint-Laurent (1936-2008) raakt in 1966 bij zijn eerste bezoek aan Marrakech aan de stad verknocht. Hij wordt er ook begraven. Van het tuincomplex, waarin een kleine gedenksteen voor hem, heeft hij een paradijs van licht en kleuren, van waterpartijen en planten gemaakt volgens de principes van Arabische tuinarchitectuur.

Ook is hier een boekwinkel om in te snuffelen. Naar boekenleggers in Arabische droomkleuren …

(wordt vervolgd)

1 Reactie

  1. Marijke:
    16 november 2017
    Koutoubia als model voor Giralda en voor nog duizenden kerktorens---een verbindende gedachte, op zich heel mooi en dat al sinds de 12de eeuw, waarin de bouwkunst groots blijkt.
    Koutoubiyyim, bilbliothecaris--- ook een bij voorbaat mooie gedachte op wie weet een boekenleggersouvenir!