Noord-Ierland betovert daadwerkelijk (deel 2)

Ierland, klein eiland met een groot hart, bestemming die je raakt. Meteen al bij onze aankomst. Alles verliep voorspoedig, alleen het afhalen van de huurauto vergde een (reusachtige) borg van 1.240 euro. Okee, een riante Peugeot, maar was dit niet een beetje veel? Met credit card zit je dan snel aan de gelimiteerde grens van bestedingen. Daar had de baliejuffrouw geen boodschap aan: “Die borg is vaste gewoonte”.

Bij navraag achteraf excuseerde onze reisorganisatie zich in drievoud, want dit had de verhuurder nóóit mogen doen. “Daar hebben wij afspraken met hen over gemaakt”. Mijn boodschap dat het toch wel handig zou zijn om reizigers daarover vóóraf te informeren, werd als (gouden) tip ontvangen. “Gaan we bespreken”.

Links rijdend, Erna aan googlemaps gekluisterd, dirigeerde de Franse auto ons zonder problemen naar het Stormont Hotel aan Upper Newtownards Road in Belfast, waar we twee nachten zouden doorbrengen. Een luxe, grote jongen met 105 kamers, niet ver van het stadscentrum en met een bistro aan boord. Tot onze verrassing bleek onze boeking niet tot het reserveringssysteem van het hotel doorgedrongen. Elk nadeel heb zo z’n voordeel, ook hier ontvingen we (duizend) welgemeende excuses en ter compensatie een versnapering naar keuze. Mijn eerste glas Guinness geregeld.

Belfast is een stad met allure - dynamisch, levendig en met maritiem verleden. En ook hier moet je, in het korte tijdsbestek dat beschikbaar is, keuzes maken. Via een lange wandeling maakten we kennis met het industriële verleden van de stad, die ooit een van de toonaangevende plaatsen ter wereld voor scheepsbouw was. De stad met scheepswerven waar de Titanic en haar zusterschepen Olympic en Britannic zijn gebouwd.

In de wijk Titanic in de haven van Belfast betraden wij de ultramoderne tentoonstelling Titanic Belfast, waar het tragische lot van het ‘droomschip’ overliep van belangstellenden. We zagen de SS Nomadic liggen, ooit de ferry voor eerste- en tweedeklas passagiers naar de Titanic, tevens het laatste overgebleven schip van de White Star Line in de wereld. Op korte loopafstand troffen we aan Alexandra Dock ook nog HMS Caroline, een lichte slagkruiser uit de eerste wereldoorlog. Torenhoog boven het Titanic Quarter ontkom je evenmin aan de gele portaal-kranen van Harland en Wolff (een soort Victor en Rolf, maar dan van staal), die als ‘landmark’ boven alles en iedereen uittorenen. Ze zijn in 1969 en 1974 gebouwd, domineren met 96 en 106 meter hoogte de skyline en zijn nog altijd in werking, de een als Samson, de ander Goliath. Echte symbolen van de stad!

Ik schat dat we op onze eerste hele dag vijftien tot twintig kilometer te voet hebben afgelegd. Volop behoefte voor een opfrisser in ons hotel, waar we in de bistro de menukaart op ons lieten inwerken. Lees je ‘HANNAH’s NORTHERN IRISH HIMALAYAN SALT AGED SIRLOIN STEAK’, moet je toch even slikken. Wij verkozen ‘GUINNESS BRAISED NORTHERN IRISH LAMB SHANKS’. Die keuze beviel ons wonderwel, want dit diner was cooked in Guinness with Goats cheese and Almond Croquette Potato and Roasted Vegetables. Een meer dan geslaagde start-up.

(wordt vervolg)