Ontmoeting met zeegoden en zeegodin

4 oktober 2017 - Tanah Lot, Indonesië

Tempel ‘Pura Tanah Lot’ is verbonden met de naam van de 16e-eeuwse brahmaanse priester Nirartha, die op een van zijn talrijke omzwervingen op de rots overnachtte en onder de indruk kwam van de schoonheid van deze locatie. Hij vroeg plaatselijke vissers om hier een tempel te bouwen, met dieren als bewakers. De vissers wisten dat in de grotten in de omgeving slangen leefden en bouwden het heiligdom. Nu komen dagelijks honderden bezoekers langs en vormen talrijke handwerk-, souvenir- en eetkraampjes een inkomstenbron voor met name vrouwen en kinderen uit de streek.

Het eilandje waarop de tempel staat, is alleen bij eb te voet te bereiken. Het geweld van de zee doet kliffen rond het eiland flink eroderen. Daarom zijn ze met beton versterkt, waardoor de ontmoetingsplek van land (tanah) en zee (lot) begaanbaar is. Je moet wel oppassen dat je niet uitglijdt of in een uitgesleten gat stapt. Tanah Lot is een van de drukst bezochte bestemmingen van Bali. De enorme parkeerplaats bewijst dat hier elke dag grote aantallen toeristen neerstrijken. Bij laag water is de rots met het vasteland verbonden, maar de tempel zelf is alleen voor Balinezen toegankelijk.

Het deel dat op zee uitkijkt, is aan de Balinese godin van de zee gewijd. Haar naam is ‘Betara Tengah Segara'. De op het land uitkijkende zijde is de zetel van de goden van ‘Gunung Batukau’, na ‘Gunung Agung’ de op twee na hoogste piek van Bali. De tempel wordt met de heilige Dang Hyang Nirartha geassocieerd, die tot de bouw heeft aangezet om Bali te beschermen tegen gesels en epidemieën. De gedachte was dat deze verwoestende krachten uit de zee afkomstig waren.

Vooral tegen het vallen van de avond trekt Tanah Lot ladingen toeristen. De ondergaande zon, silhouet van de tempel op de voorgrond en oranje-rode lucht als achtergronddecor resulteren in fraaie foto’s. Helaas leveren goden noch godinnen ons die kans, brede slierten wolken bederven ons uitzicht op het kleurenspel van een vlammende hemel. Om de volgende ochtend terug te komen, lijkt ons iets te veel van het goede, hoewel dat ook een goed moment voor prachtige plaatjes is. De ochtendzon licht de tempel dan mooi uit, bovendien is het een stuk rustiger dan ’s avonds, al zul je er ook dan beslist niet alleen vertoeven.

Na een voorspoedige rit langs de kust rest ons een laatste relax-dag op Bali, zonder vroegtijdige wake-up-call. We hebben met een bijzondere Belg afgesproken. Bijzonder is-ie, vinden wij nog steeds. De hele middag brengt Dirk ons spraakmakende verhalen, over zijn avontuurlijke leven met veel ins en outs. Dat hij kettingroker én bierdrinker tegelijk is, hoort erbij. Van Heineken-ster ‘Bintang’ lust hij pap, hij is niet bij te houden. Het gerstenat fungeert als spraakwaterval, we hoeven nauwelijks vragen te stellen. Terwijl wij de Belgische Balinees toch niet persoonlijk kennen, net zo min als hij ons. Wij zijn toeristen die zijn vertrouwen wekken, zoveel is zeker. 

Alleen goden en godinnen van de zee doorgronden of dat terecht is …

Foto’s

1 Reactie

  1. Marijke:
    4 oktober 2017
    Purah Tanah Lot, we zaten daar op een rots, kijkend naar die tempel, net als jullie met een zich niet vertonende zonsondergang, die werd 'gecompenseerd' door een indrukwekkende processie, slangachtig voortbewegend naar de tempel (het was eb).
    Later op de avond werden we uitgenodigd ons aan te sluiten bij de processiegangers, die naar een plein liepen. Daar werd het een groots feest. Een soort priesterfeest, statusverhogend door onze aanwezigheid. Droegen we toch nog ons steentje bij, ja ja.