Per veerboot over de ‘Strait of Georgia’

Om vanaf Powell River naar Vancouver Island te komen nemen we de veerboot naar Comox. De overtocht is 75 kilometer lang en duurt 75 minuten. In een wandeling langs de kust - in afwachting van het vertrek van de ferry - beloont Powell River ons met een heerlijk zonnetje en tussentijdse, gezellige aanspraak met wat Canadese wandeldames. De eerste overtocht was ons te vroeg, de tweede is rond het middaguur. Bij een cappuccino verheugen we ons op een zonnige middag in het onderkomen aan overzij.

Eenmaal op de boot van BC Ferries komen we al snel tot de ontdekking dat zich aan de overkant dreigende en donkere wolken samenpakken. Dat ziet er niet uitnodigend uit, toch moeten we van de kapitein die kant op. Het is niet anders. Je kunt merken dat het nog voorseizoen is, want het is vrij rustig op de schuit die aan een groot aantal passagiers met vervoermiddelen van klein tot reusachtig plaats kan bieden. Op het buitendek nuttigen wij twee broodjes kaas de man in steeds frisser wordende omstandigheden.

Aankomstplaats Comox heet Kwakwaka’wakw in de taal van de autochtone bevolking, die hier oorspronkelijk aan de kust leefde. Het woord betekent overvloed. Ook de eerste niet-inheemse bewoners van Vancouver Island merkten het goede leven, dat zij hier konden leiden, op. Alvorens een weg werd aangelegd, bood de haven van Comox in de jaren 1860, 1870 en 1880 een levendig tafereel. Talloze stoomboten brachten post en bevoorrading naar de nieuwe bewoners. Zelfs toen kwamen al toeristen van boord om een wandeling te maken of om te vissen.

In Courtenay (spreek uit ‘Kortni’), even voorbij Comox, doen wij onze boodschappen in een extreem grote Quality Food-supermarkt. We verwachtten in deze omgeving niet dat we in een bruisende stad zouden arriveren, een nederzetting die in de jaren zestig van de 19e eeuw is gesticht. In die tijd doorkruisten Europese ontdekkingsreizigers, piraten en handelaren de kustwateren. In de nederzetting streken landbouwers neer om de mensen die in de mijnindustrie werkten van etenswaren te voorzien.

Met 22.000 inwoners is Courtenay het centrum van Comox Valley. Het toeristenseizoen stopt er nooit en de plaats biedt op cultureel gebied ook veel variëteit, van theater, concerten, kunstgaleries tot festivals. In het Courtenay Museum staat een replica van een tachtig miljoen jaar oud skelet van een elasmosaurus. Hoewel wij daar nog nooit van hebben gehoord, voelden wij geen aandrang om hierheen te gaan, ook al valt mijn achternaam uit dat voorhistorische dier te halen. Onze pijlen stonden gericht op de wellnessoase ‘Kingfisher Oceanside Resort & Spa’ aan de Island Highway South. In het prachtig gelegen hotelcomplex pal aan het water, voorzien van zwembad en alle mogelijke wellnessvoorzieningen, betrekken we een luxueuze kamer met grandioos uitzicht op dat water. Onderuitgezakt in een luie stoel zien we vanaf ons balkon de zeearenden om de haverklap boven ons zweven, op zoek naar voedsel uit de kalme zeestraat voor onze neus. Spijtig dat de zon zich nauwelijks vertoont, niettemin is de sfeer uitermate ontspannen. Vlak langs het water zijn enkele zeeschuimers lachende oesters aan het sprokkelen, een activiteit waaraan wij niet meedoen. Het resort beschikt immers niet alleen over uitstekende service, maar ook over een goed restaurant. Eigenlijk is het heel jammer dat we hier slechts één nachtje toeven. Aan de andere kant - letterlijk en figuurlijk - wacht ons een bezoek aan Tofino, het pittoreske vissersdorpje van waaruit we het Pacific Rim National Park kunnen bezoeken. Een niet te versmaden bestemming, zoals alle Canadezen ons bevestigen als wij de naam Tofino in de mond nemen.