Recensie ‘De solist’ van Rob Waumans

Als actief lezer maak ik deel uit van de ‘Club van Echte Lezers’. Daarnaast ben ik - gelet op mijn leeftijd (72) inmiddels in passieve zin - een soortgelijke voetballiefhebber als verhalenschrijver Rob Waumans, die ik uit het voetbaltijdschrift voor lezers Hard gras ken. Zijn bijdragen ‘VV Vroeger’ (in nummer 101) en ‘FC Whatsapp’ (in nummer 116) heb ik met genoegen tot mij genomen.

Met bijzondere interesse las ik dan ook Waumans’ roman De Solist, waar als bovenste regel op de achterflap staat: ‘Het op ware feiten gebaseerde verhaal van een radeloze en wellicht redeloze zoektocht’. Deze zoektocht van de joodse musicus Valentin Grossman speelt zich af tegen het decor van een kapotgeschoten Berlijn, dat door de Russen is ingenomen. Valentin probeert via het ogenschijnlijk onmogelijke zijn gevluchte en spoorloos verdwenen geliefde Elise op te sporen.

Na de boeiende roman te hebben gelezen, voeg ik aan vermelde kwalificaties radeloos en redeloos het woord reddeloos toe. Het zoeken naar Elise heeft de hoofdpersoon Valentin Grossman immers geen redding gebracht. Redeloos, radeloos, reddeloos: woorden van betekenis uit Rampjaar 1672. Zij verkrijgen in de jaren dertig van de vorige eeuw in het verhaal van ‘De solist’ opnieuw diepere betekenis.

Voetballiefhebber Auke Kok, journalist en schrijver met in zijn werk thema’s als oorlog en sport, besluit de achterkant van Waumans’ boek: ‘Mooie, bizarre tragiek op de grens van oorlog en vrede. Je wilt het niet geloven, maar je moet!’.

Hoewel de personages Valentin en Elise en hun familieleden fictief zijn, Waumans bovendien de vrijheid heeft genomen om met enkele feitelijkheden te schuiven teneinde zijn verhaal kloppend te maken, hebben veel gebeurtenissen in zijn verhaal werkelijk plaatsgevonden. Dat beseffende kan ik - net na WO II geboren - de woorden van Auke Kok slechts beamen. ‘De solist’ herbergt een huiveringwekkend mooi, tegelijkertijd bizar drama op de grens van oorlog en vrede, waarvan je als lezer de donkerzwarte kanten niet wilt, maar wel moet geloven, hoe onvoorstelbaar en gruwelijk deze ook zijn.

Naar ik uit zijn verantwoording begrijp, heeft Rob Waumans veel documentatie en archieven moeten doorspitten om zijn roman te componeren. Naast het zijn van lezer doe ik ook wel eens pogingen tot het schrijven van teksten. Derhalve besef ik terdege hoe moeilijk het is om een mooi, interessant, boeiend én goed leesbaar verhaal te realiseren. Met zijn verbeeldingskracht is auteur Waumans daar in zijn 222 pagina’s tellende boek De Solist op voortreffelijke, mij zeer aansprekende wijze in geslaagd. Het brengt mij tot het voornemen om zijn eerdere romans, te weten ‘Als je de stad binnenrijdt’ (uit 2011) en ‘De nacht van Lolita’ (uit 2013), eveneens bij Uitgeverij Atlas Contact verschenen, ook te gaan lezen. Mijn aanbeveling als goed voornemen voor het net gestarte 2019.