Reis-erupties van een ‘boom met noten’

Wij reizen graag, liefst veel, ver en dichtbij. Soms vraagt een mens zich af waarom? Bij ons is het meestal een zoektocht naar zon en nieuwe indrukken, naar avontuur wellicht. Met La Palma in beeld schittert ons bezoek aan Berlijn nog in de achteruitkijkspiegel. De Duitse hoofdstad herinnert niet alleen aan Alexanderplatz, ook aan Berlijnse notities van schrijver Cees Nooteboom, die ik graag mag lezen. De omweg naar Santiago heb ik tot heden nooit gemaakt, wel gelezen. In Nootebooms reisverhalen overheerst vooral verwondering in zijn herinneringen. Bij mij resulteert dat in bewondering. Neem zijn boekwerk over Europese reizen: ’De filosoof zonder ogen’. Een voorbije passage luidt: 

… Je kunt reizen om je te verplaatsen, om je te amuseren, om iets nieuws te ontdekken, om ergens anders juist niet te zijn, maar je kunt ook reizen om te herinneren, of om je te helpen bij het herinneren …

Zeg het maar, PS, wat zijn jouw beweegredenen? Ik ben geen filosoof, mijn ogen doen het nog redelijk, hoewel niet meer zonder leesbril. Mijn geheugen en gehoor vertonen helaas neergaande lijn. Gelukkig helpt Erna mij regelmatig om iets te herinneren …

Om ons te verplaatsen staat ons op La Palma een huurautootje ter beschikking. Daarmee kunnen we het eiland rondreizen. Om ons te amuseren, nu al bij de gedachte. Of het straks een Polo of Seat is, mijn initialen pakken het stuur. Om nieuwe dingen te ontdekken, we hebben daar lang niet alles gezien. Om ergens anders juist níet te zijn - als vlucht, als doelstelling, als …? We gaan vanuit ‘ergens anders’ ook altijd weer graag naar eigen huis en haard, naar eigen cv!

Ik noem mezelf geen schrijver, maar probeer als ‘boom met noten op m’n zang’ - Nooteboom - rijzige (reis)notities te produceren. Pennenvruchten die als penetrante pogingen door een vol pakhuis paraderen. Van mathematicus met HBS-B - zeg maar a plus b is c, althans als je die drie letters kwadrateert - naar ‘erudiet’ woordgoochelaar, die af en toe ‘literaire’ woorden hanteert. Van Pythagoras naar Seneca, zoiets, om mijn initialen op onbescheiden wijsgerige wijze nogmaals van stal te halen. Neem de holbewoner, die ik zonder literatuur te lezen uit mezelf nooit ‘troglodiet’ zou hebben genoemd. Ik weet ook niet of ik daar goed aan doe. Troglodiet dwingt de lezer tot googelen, wat ik bij Nooteboom en vergelijkbare kornuiten met regelmaat moet doen. Het eenvoudige holbewoner leidt mogelijk tot dubbelzinnigheid. Wat is wijsheid?

Met reisverhalen schrijven amuseer ik mij bijzonder, een goede voorbereiding om mij in andere plaatsen te verplaatsen en om nieuwe dingen te ontdekken. Vaak doe ik dat in het vooruit. Reproductie achteraf kost moeite, die ik met herinneringen probeer te overwinnen, waarbij niemand anders dan Erna mij bijstaat. Zij weet heel vaak beter en nauwkeuriger waar wij wel en waar wij niet zijn geweest. Neem bijvoorbeeld de Caldera de Taburiente, de nieuwe uitdaging op korte termijn van ons geheugen op lange termijn. Bijna een kwart eeuw geleden waren wij immers in die krater, die geen echte krater is, althans niet door een vulkaanuitbarsting ontstaan.