Het romantische decor van Ronda (3)

Braaf in de voetsporen van mijn lief toont zij mij meer van Ronda dan toen, die vier decennia geleden, toen ik als backpacker-avant-la-lettre van treinta y tres años nog op andere amants joeg. In het Spaans bestond een singeltje met titel ’33 años’, vergeet ik van mijn leven niet meer. Ooit grijsgedraaid, zo goed als mijn persoontje nu. Ik zie mij nog steeds boven de kloof op die brug staan, Puente Nuevo. Deze trip hang ik niet alleen boven het ravijn, maar drentel ik ook parmantig over Puente Viejo en Puente Árabe o de las Curtidurias, stenen kronen als verbinding om kloven te overbruggen. Kerken slagen daar veelal niet in. Lieve hemel, hoeveel komen we er niet tegen in een luttel dagje Ronda? Gebedshuizen met noemenswaardige namen als Iglesia del Socorro, de Santa Cecilia, de Padre Jesús, de Santa Maria la Mayor, del Espíritu Santo en - deze ‘don Pedro’ het aansprekendst - de la Virgen de la Paz. 

Wat wij ons meestal permitteren is binnen even om het hoekje kijken, plaatje schieten in plaats van schietgebedje - glas-in-lood eerder dan lood-in-glas - en, liefst op terras bij kerkplein, in de zon smeuïge koffie slurpen. Dat is écht genieten, vooral als tot onze verbazing een ronde obesitas ingeschatte mede-terrasbewoner zich achter slagroomrijke cappuccino hijst en een reusachtige taartpunt, nóg dikker wit bespoten, in een mum van tijd naar binnen lepelt. Die gigant ontmoeten we tijdens onze rondloop geen drie keer.

Om nog even op die overspanningen terug te komen, de oude brug Puente Viejo is van Arabische oorsprong. Volgens sommigen tijdens het bewind van de koning van Ronda gebouwd, volgens anderen onder Mohamed III van Granada. Mij een bietenbrug, vaststaat dat hij ooit aan restauratie toe was en in 1616 opnieuw is gebouwd. De enige, dus enkele boog laat een diameter van tien meter zien en steekt 31 meter boven de rivier uit. Deze brug is dertig meter lang en vijf meter breed. Een restauratie in 1961 resulteerde in uitkijkpunten en versieringen met herreriaanse bollen, een renaissance bouwstijl van architectonische eenvoud. Oud is in dit geval beduidend minder imposant dan nieuw. 

Puente Árabe o de las Curtidurias noemen ze hier ook Romeinse Brug, hoewel hij van Arabische oorsprong is. Hij ligt dichtbij de Arabische baden, de oude synagoge en de La Cruz-kapel. Verder lopend komen we bij de Filips V-poort, de oude Arabische poort, die in 1742 is vervangen door een grotere, bredere doorgang, zoals op de ingemetselde steen staat aangegeven. Nu bestaat hij uit een dubbele boog, door drie siertorentjes bekroond. Op de buitenkant prijkt de schelp van het Huis van Anjou en het koninklijke wapen van de Bourbons. Door de boog genieten wij van een verrukkelijk en romantisch uitzicht op de nieuwe stad en op de oude rommelmarkt, het centrum van commerciële activiteit in de 16e, 17e en 18e eeuw. Een romantische wijk voor schrijvers, dichters, schilders en reizigers die de stad in de loop van haar moderne geschiedenis bezoeken.

(wordt vervolgd)