Rondtoeren in betoverend Noord-Ierland (2)

22 maart 2018 - Castricum, Nederland

De Schotse grot ‘Fingal’s Cave’ bestaat uit zeshoekige, met elkaar versmolten basaltzuilen, lang geleden ontstaan tijdens een lavastroom. De structuur lijkt op die van de Giant’s Causeway in Noord-Ierland. De grot is vernoemd naar de gelijknamige hoofdpersoon uit een heldendicht, geschreven door 18-e eeuwse Schotse dichter en historicus James Macpherson in een gedichtencyclus, op oude Schots-Gaelische poëzie gebaseerd.

Ik noemde de legende uit de Ierse mythologie, waarin held Fionn mac Cumhail een rol speelt als Finn McCool, die het geplaveide pad tussen Ierland en Schotland aanlegt. In Schotland staat hij bekend onder de naam Fingal, wat ‘witte vreemdeling’ betekent. Dichter James Macpherson is bedenker van deze naam, die in het Gaelisch als ‘Finn’ tevoorschijn komt.

Wij zijn eens door de Schotse hooglanden getrokken. Fingal’s Cave met zijn hoge gewelfde ingang, waardoor de zee naar binnen stroomt, ging daarbij aan onze neus voorbij. Misschien maken we ooit nog eens een rondvaart langs die ingang, om bij rustig weer naar de grot te wandelen. Zo’n voettocht is mogelijk, zelfs de Britse koningin Victoria heeft hem ooit gemaakt. Dan kunnen wij het eind van de causeway, dat net boven hoogwaterpeil ligt, ook te voet verkennen. Dat kan een inspirerende ervaring zijn, zoals componist Felix Mendelssohn in 1829 bij zijn bezoek heeft ervaren. Aan de hand van de vreemde echo’s in de grot componeert hij zijn ouverture ‘De Hebriden’, ook bekend als Fingal’s Cave Ouverture.

In 1969 realiseert Pink Floyd een instrumentaal nummer voor een film. Het nummer heet ‘Fingal’s Cave’, maar wordt uiteindelijk niet voor de rolprent gebruikt. Dertig jaar later komt de Schots-Keltische rockband Wolfstone met zijn album Seven op de proppen. Daarop eveneens een nummer, dat ‘Fingal’s Cave’ heet. Ik beschik zelf niet over enige muzikale aanleg, noch over schildertalent, zoals dat van William Turner. Hij legt ‘Fingal’s Cave’ in 1832 op het doek vast. 

Wellicht kan ik literaire inspiratie putten uit de gedachte dat in de 19-e eeuw Jules Verne de grot bezoekt en zijn ervaring in enkele boeken gebruikt. Zijn impressies zijn in ’De wonderstraal’, in ‘Naar het middelpunt der aarde’ en in ’Het geheimzinnige eiland’ te lezen.

Schots dichter en historische-romanschrijver Sir Walter Scott - inderdaad, onder meer van Ivanhoe - beschrijft Fingal’s Cave als ‘een van de meest bijzondere plekken die ik ooit heb gezien. De grot overstijgt de inbeeldingen van iedere beschrijving die ik ervan heb gehoord … basaltzuilen zo hoog als het plafond van een kathedraal, voor eeuwig door een wassende zee overspoeld, met roodachtig marmer geplaveid’ …

Van Schotland terug naar ons pad door Noord-Ierland. Naar levenswater Aqua Vitae uit 1276, wanneer een plaatselijke landeigenaar zijn troepen moed laat indrinken voor een veldslag. In Bushmills staat nog altijd een bekende Ierse whiskey-stokerij - Old Bushmills Distillery - die in 1608 vergunning ontvangt en daarmee de oudste distilleerderij met licentie is. Single malt en blended whisky's met merknaam ‘Bushmills’ trekken meer dan honderdduizend bezoekers per jaar. Wij bekijken de attractie ook en hopen tussen de distillaten en voedingswaren op de been te blijven.

(wordt vervolgd)

1 Reactie

  1. Marijke:
    22 maart 2018
    Fingal's Cave, the end of the Causeway---link tussen het Ierse en het Schotse; wat is er toch veel wonderlijks op de aardbol en dan ook nog zoveel bizarre schoonheid waarvan ik totaal geen weet heb. (Nu dus een beetje via jouw blog)