Wandelen over het Eiland van Dordrecht (5)

Dordrecht is de geboortestad van Cornelis Buddingh’. Deze Nederlandse dichter en prozaïst is daar in 1918 geboren en op 67-jarige leeftijd overleden. Zijn bekendheid dankt hij vooral aan de gedichten ‘De blauwbilgorgel‘ en ‘Pluk de dag’. Zelf maakte hij altijd onderscheid tussen persoonsnaam Cornelis (Kees) Buddingh’ en auteursnaam C. Buddingh’. Zijn roepnaam was Kees, met een K. Over de verwarring rond zijn naam schreef hij: 

‘Veel mensen kunnen vreemd genoeg niet tegen initialen in schrijversnamen. Dat je als C. Buddingh’ publiceert, accepteren ze ergens niet. Die ‘C’ zal en moet een naam worden. Zo prijk je, zonder dat je het zelf wil, op de meest uiteenlopende plaatsen als ‘Cees’, een voornaam die ik zelf als laatste zou uitkiezen’.

Buddingh’ voelde een sterke binding met zijn geboortestad. Hij verwoordde dit in de in Dordt zeer geliefde ‘Ode aan Dordrecht’. De verbinding tussen hem en zijn stad wordt zichtbaar in het boek ‘Een stad is een boek: het Dordrecht van C. Buddingh’. 

Naast dichter en schrijver was hij verwoed schaker, liefhebber van cricket en vaak op de tribune van Dordtse voetbalclub DFC te vinden.

Na de HBS heeft Buddingh’ Engels gestudeerd. Zijn grote eruditie dankt hij aan twee keer verblijf in sanatorium Zonnegloren te Soest, wegens TBC. Hij noteerde vele citaten uit boeken die hij las en wijdde zich na zijn huwelijk - in 1950 - volledig aan schrijven en vertalen. Ook was hij redacteur van literaire bladen, onder andere van Podium. Zijn werk verhaalt in nuchtere bewoordingen over alledaagse ervaringen.

‘De mens wordt pas interessant, waar hij gaat denken’

‘De meeste uitgevers denken meer aan hun inkomsten dan aan hun uitgaven’

‘Er wordt meer tijd verknoeid met werken dan met nietsdoen’

‘Om goed te schijnen is de mens bereid tot alle kwaad’

‘Men is nooit te oud om iets af te leren’

‘Een aforisme is een waarheid als een kalfje’

Als dichter was Buddingh’ graag geziene gast op literaire festivals en voorleesavonden. In Dordrecht trad hij op legendarische literaire avonden veelvuldig op. Buddingh’s stem werd eind jaren 1960 landelijk bekend door zijn verbindende teksten, die hij in het allereerste programma met verborgen camera - ‘Poets’ - uitsprak. De typische gortdroge stem, zijn handelsmerk, bleef door velen geassocieerd met humor en miste bij lezingen zijn uitwerking niet. De woorden kregen extra dimensie wanneer hij voorlas. Trieste werden bijna geestig, waar grappige niet onmiddellijk tot uitbundig lachen uitnodigden.

‘Men moet denken als een pessimist en handelen als een optimist’

‘Brutale mensen hebben de halve wereld. Ik vind het best, maar laat ze wel op hun helft blijven’ 

‘Een spiegel toont een vrouw haar jeugd en een man zijn ouderdom'

‘Iedereen houdt van de gevaren die hij niet vreest’

‘Men moet de dag niet misprijzen eer de avond valt’

‘Sommige eendagsvliegen hebben een merkwaardig lang leven’

‘Sommige mensen zijn zo geslepen dat ze zichzelf in de vingers snijden’

De stem van Buddingh’ is een stem om niet te vergeten, half-hees tegen Rotterdams aanleunend en toch Dordts. Met de toon van melancholie en het accent van berusting.