Winterse betovering door Andalusië (2)

Onze autorondreis brengt ons langs de mooiste Andalusische steden - Cordoba, Granada, Sevilla - met verblijf in luxe 4-sterren stadshotels. De Spaanse trip begint op de voor de Costa del Sol belangrijkste luchthaven Málaga, waar twee landingsbanen op acht kilometer ten zuidwesten van de stad en vijf kilometer ten noorden van Torremolinos liggen. Na landing staat ons een huurauto ter beschikking om onbeperkte afstanden mee af te leggen.

Aeropuerto de Málaga-Costa del Sol is de grootste van vier internationale luchthavens van Andalusië. Via twee startbanen - de tweede sinds 2012 - vertrekken vluchten naar meer dan zestig landen. Van de drie passagiersterminals is de laatste in 2009 geopend. We beginnen niet in de stad Málaga, dat bewaren we voor het slot van onze reis. Na ongeveer honderd kilometer wacht in Ronda ons eerste overnachtingsadres.

Ronda, in het Andalusische gebergte gelegen, behoort door haar fraaie ligging tot de mooiste steden van Zuid-Spanje. De stad was tot 1485 in Moorse handen, Moorse poort en eerder genoemde Moorse baden zijn hiervan mooie voorbeelden. De oude binnenstad - het echte witte dorp - wordt door de indrukwekkende kloof ‘El Tajo’, honderd meter diep, van het nieuwere stadsgedeelte gescheiden. Om de twee gedeeltes met elkaar te verbinden, is in de 18-e eeuw de brug ‘Puente Nuevo’ gebouwd. In het verleden heb ik eens in de diepte gestaard, nu kan Erna dat nadoen. Al zou het mogelijk zijn, van bungeejumpen zal het niet komen …

De derde dag brengt ons van Ronda naar Jerez de la Frontera. Heerlijke naam om m’n Spaanse uitspraak te verfijnen. Zo’n 120 kilometers voeren dwars door een landschap met de mooiste witte dorpen. Jerez de la Frontera - daar is-ie wéér! - staat te boek als sherryhoofdstad van de wereld. Het doet me sterk denken aan de jaren ’70 van de vorige eeuw. Pedro Domecq, Sandeman en Osborne schieten mij als bekende namen te binnen, Sherry Pale als AH-Erlebnis.

Jerez de la Frontera is ook zeer bekend om de paardrijkunst en om de flamenco. Mocht ik na jaren van sherrydroogstand een bodega binnenstappen om een of meer glaasjes te nuttigen, meld ik me wellicht bij de Koninklijke Andalusische School voor paardrijkunst ‘Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre’. Wie weet, slaag ik erin om met een fabuleuze voorstelling de harten van paardenliefhebbers te stelen. Lukt dit niet, kan ik altijd nog het Centro Andaluz de Flamenco betreden, het danscentrum midden in de oude zigeunerwijk Barrio de Santiago. Hier galmt al in de ochtend opzwepende muziek door de straten, het deel van de dag dat ik - vooral na een sherry’tje - op m’n best ben.

Sherry, Andalusische paarden en flamenco, veel Spaanser krijgen wij het niet in Jerez de la Frontera. De ligging vlakbij de mij geliefde Atlantische Oceaan, de kalkhoudende bodem en de Palomino-druif zorgen ervoor dat hier de beste sherry van de wereld wordt gemaakt. Niet voor niets exporteert ‘Bodegas Tio Pepe’ van de familie Gonzalez Byass het gouden drankje naar liefst 115 landen. Even kijken en proeven dus, natuurlijk met wat begeleidende tapas.

(wordt vervolgd)