Naar (sub)tropische kust van Almuñécar

Aan de zuidkant van de Sierra Nevada is de streek bezaaid met witte dorpjes, die zich aan steile berghellingen vastklampen. Romantische reizigers herontdekten dit gebied in de 19-e eeuw. Vanuit Granada betreden wij via natuurlijke toegangspoort Lanjarón de Alpujarra Granadina, geïsoleerd berglandschap met eigen karakter. Lanjarón is bekend om zijn geneeskrachtige bronwater. Hoogtepunt in het bestaan van dit stadje ligt in de jaren dertig van de vorige eeuw. Beroemdheden als Bertrand Russell, Virginia Woolf en Manuel de Falla komen als kuurgast naar de thermen. Zij zoeken heil in Balneario uit 1280, aan Avenida de la Alpujarra. Wij loeven op naar een spectaculair fort van Moorse oorsprong, kasteel dat strategisch op een rots ligt en de toegang tot het dal tegenover de stad bewaakt.

De Alpujarras worden tegenwoordig vooral bewoond door mensen met alternatieve leefwijze. Nergens in Spanje zijn zoveel vegetarische restaurants als hier. Steeds meer bezoekers komen af op prachtige dorpjes, authentieke kunstnijverheid en originele gastronomie. Van dit laatste blijft de Jamón de Trevélez het paradepaardje, dat dan weer wel. In Trevélez staat geen huis zonder vertrek, waar hammen te drogen hangen. Het geheim van de speciale smaak zit in zorgvuldige bereiding. Pekelen met zeezout, drogen en ‘uitzweten’, een langdurig proces van curación. Om het geheim niet te verklappen, beweren de inwoners dat de heerlijke smaak is te danken aan hun manier van vlees snijden.

Na het proeven van wat plakjes ham - wij zijn geen echte ‘veggies’ - gaan we het net iets betere weer dan in de rest van de Costa opzoeken. Almuñécar geniet bescherming van verschillende bergketens, vandaar de naam Costa Tropical. Ook deze kustplaats is strategisch, als een vestingstad, op een heuveltop gelegen. Niet alleen het kustgebergte, ook de warme winden uit Noord-Afrika beschermen hier tegen de kou. Almuñécar moet een echte stad met een historisch centrum zijn. We gaan het ontdekken, van Castillo de San Miguel, een oorspronkelijk Romeins kasteel, tot het Parque El Majuelo, een kleine botanische tuin met vierhonderd soorten palmen, waar Erna haar hart kan ophalen.

Het mooiste dorp van Costa Tropical is Salobreña. Witte huisjes steken er fel af tegen paarse bougainville. Het fotogenieke dorp ligt tegen een heuvel met bovenop het Alcazaba. Dit vestingwerk uit de 10-e eeuw is in de 14-e eeuw door Nasridische vorsten tot luxueus paleis verbouwd, onderkomen dat tevens als koninklijke gevangenis diende. Of wij ook Motril aandoen, waag ik te betwijfelen. Al draagt deze stad met ruim 50.000 inwoners vanwege zijn rum als bijnaam ‘Klein Cuba’.

Om van onze ‘Vuelta’ door Andalusië op adem te komen, verblijven we een aantal dagen in Torremolinos. Ooit een rustige vissershaven, door kunstenaars en intellectuelen als vakantiebestemming uitverkoren, tegenwoordig behept met torenflats en appartementencomplexen. Dynamische en internationale badplaats, die mij doet denken aan pianiste Pia Beck en aan Marbella met zijn corrupte burgemeester en preses van Atlético Madrid Jesús Gil y Gil. Een veel warmere herinnering heb ik aan buurgemeente Estepona, waar ik mijn Australische vrienden Dave en Anne met hun kinderen ontmoette. Long time ago …