(290) SAM69+, over wandelkaart lezen en signalen volgen

Vrijdag 2 oktober 2015

Pieter, Pierre en Peter

Stralende donderdag, tijd voor een wandeltocht. Ongeoefend routeloper die ik ben, moet het mij via NS-elixer ‘Pietersberg Maastricht’ lukken om veertien kilometer te overbruggen. De cocktail is een mix van LAW en GR5 met scheutje Wandelnetwerk Sint-Pietersberg. Over de berg, ooit naar mij vernoemd, kom ik niet heen, wel eraan voorbij. Mij ontbreekt ervaring om wit-rode of oranje signalen te ontdekken, eenmaal onderweg toch handig. Tenzij je als dronken zombie een eind heen wil hobbelen …

Drie uur treinen brengt me rond high noon in Maastricht. M’n rugzak draagt een twaalfuurtje. Over de heilige Servaasbrug lonkt ’t Piepenhuus voor een geurende cappuccino. Heilig boontje, wees openhartig: je bestelt ook energierijke taart met noten. Die punt verorberd, stap ik in verkoelende bries langs de Romaanse kerk het knusse Onze Lieve Vrouweplein op. De basiliek - ook Sterre-der-Zee of Slevrouwe genoemd - staat daar al een millennium. Pierre Cuypers brengt een eeuw geleden wat wijzigingen aan. Het genadebeeld van Sterre uit de 15-e eeuw in de kapel laat hij ongemoeid. Dat wordt op Sint Servaas’ feestdag (13 mei) jaarlijks in een stadsprocessie achtervolgd. Op de eerste dag van oktober achtervolg ik mijn route: … Aan het einde van Onze Lieve Vrouweplein linksaf, Koestraat …

Daar begint het gedonder. Links is waar mijn duim rechts zit, maar waar zuig ik het eind van het gezellige pleintje tevoorschijn? Ik zie anderen met paperassen in de hand hun weg exploreren. Ook op weg naar het einde? Ik vraag het hen niet, ben immers nog in de stad, eenzaam maar niet alleen. Plots dient de Koestraat zich aan. Ik begeef mij naar Fort Sint Pieter. Mijn sterke punt is dat ik het voormalige vestingbouwwerk snel traceer. Toch raak ik bij het eindpunt Pieterpad mijn spoor bijster. Het stootblok van ENCI-afgravingen moet ik links zien, maar zij blinken rechts van mij in het zonlicht. Ik ruil de reusachtige groeve in voor groene natuur. Daarin ontmoet ik twee collega-wandelaars, die dezelfde trip doorstaan en doorlopen. Aansprekend contact klikt waar ons gezamenlijk Pieterpuzzelpad eindigt en de Grande Randonnee 5 naar Vise/Nice begint. 

… Op viersprong schuin links … met bocht mee … door klaphekje … steenslagweg volgen … in de verte Albertkanaal … bij grenspaal 58 door draaipoortje … hier verlaat u GR5 ...

Het Albertkanaal van Antwerpen naar Luik glinstert in de lens van onze camera’s. Grenspaal 58 en een draaipoortje gaan aan ons speurend oog voorbij. We maken nader kennis. Ik wandel op met Rotterdammers van Hillegersberg.

“Aangenaam, Bart en Cor”, klinkt hun spontane abc’tje.

Als geboren Amsterdammer geef ik repliek met mijn initialen, post scriptum van mijn voor- en achternaam. 

Vanaf dit moment vormen wij een drie-eenheid die op oranje kruisjes let. Het is het sterke punt van Bart, ontwerper en illustrator. Al lopen we enkele kilometers om, hij leidt ons opmerkelijk opmerkzaam naar de barokke Kapel van het Heilig Graf. 

“Daar staat het kruisje, op die paal!”.

Dat wij in België zijn verzeild, leg ik in het vervolg uit.

(wordt vervolgd)