(291) SAM69+, over onder- en bovengronds wandelen

vervolg van (290)

Zaterdag 3 oktober 2015

Op en neer

De grenspalen doen ons beseffen dat wij opnieuw niet helemaal volgens aangegeven route lopen. De obstakels waar wij tegenaan lopen, zijn nummers 56 en 54, niet de nummer 58 bij het draaipoortje. We blijken het land van onze zuiderburen verder te zijn ingetrokken dan de bedoeling, zonder paspoort bij ons te hebben. Niet heel ernstig, maar toch, het zal in België verplicht zijn. Of kunnen we ons als wandelaar met het rijbewijs rechtsgeldig legitimeren?

België is net als ons Limburg, het is er gemoedelijk stiller dan stil. Althans, op een groep van een achttal rondzwervende wegzoekers na, mannen die dezelfde NS-route als hun opdracht zien, maar bij de grens ook in de war zijn geraakt. Zij stevenen rechtstreeks op het Albertkanaal af, waar wij enige afstand houden en door het uitgestorven dorpje Kanne kuieren. Hier en daar staan fraaie huizen, er is echter geen mens te zien. De deelgemeente van Riemst - in het Limburgs: Kan - ligt in het zuidoosten van Belgisch Limburg, pal onder de rook van Maastricht. Het dorp van nog geen twaalfhonderd inwoners, een deel met Nederlandse nationaliteit, wordt door het Albertkanaal in tweeën gesplitst in Op- en Neerkanne. Het ligt aan de Jeker, de dorpskroeg heet dus ‘Toessen Jeker en Maos’.

Waar wij niet aan toekomen, is een bezoek aan de mergelgrotten. Onze wandeling is al lang genoeg. Om ook nog eens door het verborgen deel onder de heuvels bij het pittoreske dorpje te marcheren, is teveel van het goede. We bewaren dit pad naar de ondergrondse wereld, waarin nog wordt gewoond, gewerkt en geleefd, voor een volgend keer. In de authentieke groeve bereidt de bakker bijvoorbeeld het beslag voor zijn beroemde rijstevlaaien, slaan boeren hun landbouwproducten op, ligt Grottenbier te rijpen en is nog altijd een authentieke champignonkwekerij actief. Niet zo vreemd dus dat we bovengronds vrijwel geen mens tegenkomen. De aanprijzing voor een ondergrondse rondleiding door een ervaren gids klinkt mij Belgisch bizar in de oren: ‘Laat u verrassen door dit absoluut unieke concept en ervaar de schoonheid van deze indrukwekkende groeve, waar u even weg bent van het hectische leven van alledag’.

Op weg naar Nederland zoeken we eerst nog de Kapel van het Heilig Graf. De barokke kapel stamt uit 1647, geheel uit mergel opgetrokken. De bouwer is Herman Jekermans, timmermanszoon uit Kanne, die na bezoek aan het Heilige Land belooft een replica van de Heilige Grafkerk van Jeruzalem te realiseren. Hij komt na behouden terugkeer thuis zijn belofte na. Wij kunnen Hermans Kapel niet benaderen. Hij staat voor renovatie in de steigers, omgeven door omheining.

Onze behouden terugkeer gaat in de richting van Kasteel Neercanne, het enige terrassenkasteel van Nederland. Daar lopen we direct tegenaan en moeten ruim vijftig treden langs de moestuin bestijgen om het zonnige terras te bereiken. Met een welverdiende versnapering genieten we van het riante heuveluitzicht enerzijds en kijken op tegen de mergelstenen muren rond de boomgaarden anderzijds. Muren die de scheiding tussen België en Nederland vormen …

(wordt vervolgd)