Rondtoeren in betoverend Noord-Ierland (1)

Noord-Ierland is in oppervlak ongeveer een derde van Nederland. In een weekje toeren moet het mogelijk zijn mooie indrukken op te doen tussen de 1,8 miljoen inwoners. Bij het referendum over het EU-lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk in 2016 kozen zij in meerderheid vóór ‘remain’ (blijven) en tégen een ‘Brexit’. Net als de Schotten, anders dan de Engelsen en de inwoners van Wales. De uitslag is inmiddels bekend, de stoeipartij tussen UK en EU is gaande.

Samen met Engeland, Schotland en Wales vormt Noord-Ierland één staat: het Verenigd Koninkrijk. Als enige van deze vier ligt het niet op het eiland Groot-Brittannië, maar op het eiland Ierland. Noord-Ierland grenst aan de Ierse Republiek, de dominante voertaal is Engels, al wordt op kleinere schaal - om symbolische redenen - soms Iers gesproken, hoewel minder dan in de Ierse Vrijstaat.

“I am coming from Ireland”, hoe vaak heb ik dat niet gepoogd met Iers accent te imiteren. Meestal slaag ik er niet echt goed in. Straks probeer ik het opnieuw.

Wij beginnen en eindigen onze tour in Belfast, waar we na aankomst een huurauto oppikken. Even wennen, maar ik verheug me op links rijden, omdat me als linkshandige het schakelen gemakkelijk af gaat. Met name bij rotondes is het natuurlijk even opletten. Gelukkig rijdt Erna altijd attent met me mee. Zij zal mij zonder moeite, soms met behulp van haar smart-phone, in de richting van de overweldigende Giant’s Causeway sturen. Deze rotsformatie aan de noordoostkust, ook wel Bushmills, bestaat uit veertigduizend basaltzuilen, evenveel als de omtrek van de aarde in kilometers. De formatie, die met de ons van een bezoek bekende ‘Organ Pipes’ op Mount Cargill in Nieuw-Zeeland is te vergelijken, staat ruim dertig jaar op de Werelderfgoedlijst van Unesco. De Noord-Ierse rotsen zijn zo’n zestig miljoen jaar geleden ontstaan bij een vulkaanuitbarsting. Ze zijn de meest bezochte toeristische attractie van Noord-Ierland. We zullen er dus niet alleen staan te genieten.

De legende vertelt dat de Ierse reus Finn McCool (Fionn mac Cumhail) een pad - causeway - door de zee naar Schotland bouwde om met zijn Schotse tegenhanger Benandonner te vechten. Op het moment dat Finn in Schotland aankomt, ziet hij dat Benandonner nog reusachtiger is dan hijzelf. Hij vlucht terug naar Ierland. Daar aangekomen, achtervolgd door de Schotse reus, vraagt McCool aan zijn vrouw om hem als baby te vermommen.

Wanneer Benandonner in Ierland arriveert, ziet hij de vrouw met de baby. Hij schrikt enorm van de grootte van het kind en neemt aan dat de vader van zo’n reuzenbaby vele malen groter en sterker zal zijn dan hijzelf. Dus vlucht hij terug naar Schotland. Op zijn vlucht vernielt Benandonner het pad. 

Van de vermaarde causeway blijven alleen in Ierland het begin en in Schotland het eind bestaan …

Dat eind in Schotland betreft zeegrot ‘Fingal’s Cave’ op het onbewoonde eiland Staffa, deel van de Schotse Binnen-Hebriden. Die grot, eigendom van de National Trust for Scotland, is deel van een nationaal natuurreservaat. Zijn natuurlijke akoestiek doet een mens versteld staan.

(wordt vervolgd)