(155) SAM69+, over de staat van mijn ‘Kanaal’

Woensdag 20 mei 2015

Alle dertien goed

Gisteren nog breng ik ‘Noordzeekanaal’ en ‘Het Kanaal’ in beeld. Vandaag schuif ik die datum - dinsdag 19 mei 2015 - naar voren als dag van een ander soort ‘Kanaal’. Onder het motto ‘Houd uzelf in de gaten!’ vraag ik mij soms af in welke staat mijn binnenste verkeert. Mijn ‘praatje pruttelpot’. Onderzoek kan levens redden, niet alert zijn op lichaamssignalen kan ernstige gevolgen hebben. Darmklachten kunnen bijvoorbeeld een onschuldige, maar ook vervelender oorzaak hebben. Van elke honderd mensen krijgen vier tot vijf de ziekte darmkanker. Bij vroegtijdige ontdekking is de kans groter dat behandeling succes heeft.

Het bevolkingsonderzoek darmkanker van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu maakt vroegtijdige ontdekking mogelijk. Ik behoor tot de categorie van 55 tot en met 75 jaar, waarvoor dit onderzoek is bedoeld. Mijn geboortejaar bepaalt in welk jaar ik voor het eerst een uitnodiging ontvang. Deze valt woensdag 18 maart 2015 op mijn deurmat. Meedoen is vrijwillig. Mijn denkwijze: ‘Baat het niet, het schaadt ook niet’. Ik kan het thuis zelf uitvoeren. Hulpmiddelen zijn perfect, gebruiksaanwijzing is simpel, antwoordformulier en retourenvelop bijgevoegd.

Het wachten op de uitslag duurt ongeveer twee weken. Indien bloed in de ontlasting wordt gevonden – kan te maken hebben met darmkanker of poliepen, andere oorzaken kan ook – is vervolgonderzoek in het ziekenhuis nodig. Als duizend mensen meedoen, moeten vijftig mensen een coloscopie ondergaan, zo liggen statistisch de cijfers. Van die vijftig hebben vier darmkanker, 21 mensen gevorderde en 12 mensen beginnende poliepen. Dertien mensen hebben geen van dit alles.

Eind maart ontvang ik nader bericht: lid van die club van vijftig. In mijn ontlasting is bloed gevonden, een boodschap die me even uit mijn ritme brengt. Het hoeft niet, maar toch. Na bezoek aan huisarts volgen intakegesprek en inwendig kijkonderzoek (coloscopie). Niet mijn grootste hobbies, redenen tot klagen over teveel ziekenhuisbezoek heb ik echter niet. Huisarts- en intakegesprek zijn fluitjes van een cent, voorbereiding op het  ‘inkijkje’ is andere koek. Vier liters aan laxeermiddel op de dag vóór onderzoek – vanillesmaak, geen wijn - spoelen ‘hongerklop’ niet door. Kop op, dóórlebberen, wit broodbolletje en óp naar de meeting. In de Rode Kruis Ziekenhuis-tempel van Beverwijk ben je geen eenling.

Geweldige lieve, vriendelijke zusters vangen je op, geven aandacht en stellen je gerust. Dit is geen ironie, ik meen het in serieuze ernst, pleonastisch, tautologisch. Met twee dames ook horizontaal vorm ik een clubje van drie. We worden in ziekenhuisgang de ‘voorraadkast’ van dienstdoende artsen ingeschoven. Eenmaal in het atelier prikt een roes ons naar een andere wereld. Dag dokter.

Plots terug op zaal volgt de theeparty met broodje. “Alleen naar huis? No way!”, meneer.

Ik bel mijn privé-nurse Erna. Ze is er snel. We krijgen te horen dat twee p(ol)iepjes naar het lab worden gestuurd. Op donderdag 18 juni 2015 worden we voor de uitslag terugverwacht.

Merde, dan valt mijn viering van de slag bij Waterloo in het Brusselse Festival Kanaal. Nou ja, Napoleon in Brussel het zijne, ik straks in Beverwijk het mijne.