(183) SAM69+, over rondje Spido in sneltreinvaart

Woensdag 17 juni 2015

Cool op de Singel

Leiden verleidt om doorheen te wandelen. Studentenstad, grachten en kanalen, gezellig winkelgebied, natuurkundig museum. Op het moderne station staat de intercity naar Rotterdam Centraal op punt van vertrekken. Dág Maastricht. Het is 10.20 uur, Rotterdam Centraal – de ‘Haai’ – is mijn alternatief. Je moet keuzes maken als je wat wilt zien. De naar mij genoemde berg in het zuiden des lands – (St.) Pieter – komt heus aan de beurt, hij loopt niet weg.

In een volle treincoupe kruipt een tabaksgeur mijn neus binnen. Geen brandende sigaret te zien. De ‘dame’ tegenover mij op het enige vrije plaatsje laat met haar stemgeluid horen dat zij aan nicotine is verslaafd. Gadverdamme, heb ík weer. Ik druk mijn neusvleugels bijeen. Sporen met de trein blijft als zweven met het vliegtuig. Mede-passagiers moeten worden verboden. Rutte, doe er wat aan! Leve de fiets en zijn (grotere) vrijheid.

Mijn trein stopt in Den Haag Laan van NOI. Noord Oost Indië, een eind van huis. Hij stopt op Holland Spoor, een van twee grote Haagse stations. Hij stopt in studentenstad Delft, ook leuk voor een stedentripje, dat wij al eens hebben gedaan. Dan houdt hij halt in Schiedam-Centrum, waar ik nog nooit ben geweest. Zal ik? Neen, neen, neen. Ik blijf aan het NS-pluche vastgekleefd. Óp naar 010, je bent Amsterdammer of je bent géén held.

Natuurlijk ben ik weer op het verkeerde moment in de Maasstad. Nee, de Coolsingel is niet volgelopen, dat bedoel ik niet. Dat duurt trouwens nog wel de nodige jaren, áls het er al van komt … Nee, komende zaterdag had ik mij met burgemeester Aboutaleb via Walk’in in één dag door het beste van Rotterdam kunnen laten leiden. Rotterdam CS, splintertjenieuw, Erasmusbrug, vibrerend, Kop van Zuid, inspirerend, Katendrecht, enthousiasmerend. De stad aan de Maas heeft best wel wat in huis.

Ik besluit meer dan een halve eeuw in de tijd terug te gaan. In gedachten. Als tienervlegel maak ik met vriend B. – logerend bij zijn tante – een rondvaart met de Spido. Te water door één van de grootste havens ter wereld. Ik doe het – in mijn uppie – nog eens over. Geen Maastricht, wel Maasstad aan het water, een bijzondere vaartocht. De Spido-boot vaart langs de skyline met imposante gebouwen en biedt uniek uitzicht op werven, dokken en hypermoderne overslag van duizenden containers. Tot slot vaart hij langs stoomschip ‘Rotterdam’, vergane glorie, want het voorhene vlaggenschip van de Holland Amerika Lijn is nu een hotelaccommodatie.

Ik zie de Euromast staan en denk aan de Sint Pietersberg. Hoe hoog is de berg, hoe hoog is de mast? De schacht van de Euromast - gewapend beton - is ruim honderd meter hoog, ongeveer gelijk aan de Limburgse berg. Met de in 1970 geplaatste Euroscoop is hij met 185 meter het hoogste bouwwerk van Rotterdam.

Daar mag ik een lekker hapje op eten. Nee, niet in 010, kom effe, huiswaarts vind ik mijn lekkere trek bij ‘La Cubanita’, Grote Markt in Haarlem. Voor Tapas y Mas, aanbevolen.