(192) SAM69+, over snoepwinkel aan eetbare bloemen

Vrijdag 26 juni 2015

Zilver en zon

Zonnemaire – genoemd naar Sonnemare of Sunnonmeri – is een dorpje op Schouwen-Duiveland in de provincie Zeeland. Zowel ‘Sonne’ als ‘Mare’ betekent water. De lichte kleigrond hier is zeer geschikt voor de teelt van bijzondere groenten, kruiden en bloemen. Een Zeeuwse boerin kweekt op één hectare grond eetbare bloemen. Dat is hard werken en lange werkdagen maken. In de zomer staat zij bij zonsopkomst op. Bloemen zijn in de eerste uren van de dag als ochtendmensen, op hun best, fris en fruitig.

De Zeeuwse kan het weten. Hoewel opgegroeid in een boerenfamilie staat zij tot voor kort voltijds voor de klas. Al jaren wil ze echter graag ‘boeren’. Zij koopt braakliggende grond bij het dorp Zonnemaire en neemt ontslag op haar school. Op het stuk land van een hectare staan inmiddels kassen en een woonhuis. Een zee van kleurrijke bloemen golft in de wind. Het is een fanfare van ongeveer dertig soorten eetbare bloemen, een bijzondere niche in de markt voor restaurants.

Van alle bloemen is negentig procent giftig, maar de boerin verstaat haar vak en kent de verschillen. Daglelie herkent zij bijvoorbeeld als bloemetje met puntige blaadjes, eetbaar en erg lekker naar sla smakend. Sommige andere soorten uit de leliefamilie zijn hartstikke giftig. Veel mensen zien de oranjeachtige Oost-Indische kers als onkruid. De vakkundige boerin weet dat je zowel bladeren, bloemen en vruchten kunt eten. Het bloemetje smaakt wat peperig, maar door de grote hoeveelheid vitamine C is het enorm gezond.

Niet alle eetbare bloemen zijn per se lekker. Sommige zijn mooi als decoratie op een salade of in de soep. Neem goudsbloem, waarvan blad en delen van de bloem te eten zijn, maar weinig aan smaak hebben. Wel zijn de blaadjes mooi van vorm en houden ze in warme gerechten hun kleur vast. Daarom gebruiken koks ze als strooisel, voor het kleurrijke effect.

Zowel chef-koks mét als zonder sterren zijn welkom op de bloemenkwekerij in Zonnemaire. Het begon met een paar soorten en het worden er steeds meer. De Zeeuwse ontvangt wel eens verzoeken van grote bedrijven tot levering. Die slaat zij vriendelijk maar beslist af. Zij wil zich niet naar de voorwaarden van anderen schikken, ondanks een mogelijk hogere financiële opbrengst. Succes behalen met het kleinschalig verbouwen van iets speciaals. Niet meeliften op grote namen, maar op eigen kracht hard werken. Elke zomerse dag is anders, ’s winters is de bloementeeltster als een mol. Dan ligt ze vooral te lezen. In februari, als het voorjaarszonnetje zich aandient, begint zij weer met haar ‘fanfare voor de zintuigen’.

Het wapen van Zonnemaire bestaat uit twee golvende dwarsbalken van zilver in een achtergrond van azuur blauw. In het schildhoofd staat een uit de bovenste dwarsbalk rijzende zon van goud. Het gaat hier om een sprekend wapen, met een zon die uit een meer opkomt. Het lijkt het symbool voor de boerin die vroeg opstaat om haar goudsbloemen op biologisch-dynamische manier te verzorgen.

Ik ga toch maar een keer de bloemetjes in Zeeland buiten zetten.