(276) SAM69+, over laatste dag, op grote hoogte

Vrijdag 18 september 2015

Table Mountain, Signal Hill

De laatste dag - die van thuisreis - maakt altijd wat onrustig. Onze vlucht gaat ’s avonds laat, we hebben die dag om ons te vermaken. ‘Walden Guest House’ is vertrouwd met voortreffelijk ontbijt. We treffen de Engelse tapas-genieters opnieuw voor een gezellig babbeltje. Zij genieten ook hun laatste dag en nemen de rode ‘Hop-on-Hop-off’-bus om de tijd te passeren.

Onze Walden-gastvrouw checkt ons in via haar computer en print KLM-boarding passen. Baie vriendelijke, gratis service. Wij willen Signal Hill voor uitzicht op Kaapstad beklimmen, onze gastvrouw adviseert om toch Table Mountain aan te doen. Zij checkt of de kabelbaan in bedrijf is en boekt twee elektronische tickets.

Van Walden naar kabelbaan is een korte afstand. Parkeren is lastiger, door het zonnige weer is het razend druk. Een lange rij wachtenden laat ons met on-line-kaartjes snel(ler) invoegen. Geduld blijft een schone zaak. De cabine komt om de vijf minuten langs, pikt 65 bergbeklimmers op, draait een volledig rondje om z’n as - iedereen rondom uitzicht - en is razendsnel boven, waar het een stuk frisser is. Iets meer dan duizend meter hoogte biedt fabelachtig panorama. Helemaal helder is het niet. Daar klagen we niet over, blij dat het er toch nog van is gekomen. Table Mountain, wow.

Na ontmoeting met Australiërs en Mexicanen tijdens onze rondwandeling boven sluiten we opnieuw geduldig in de rij aan om weer beneden te komen. Je moet wat over hebben om Kaapstad vanuit de hoogte te zien. Met onze huurauto nog ter beschikking maken we het uitstapje naar Signal Hill alsnog. Ook hier fraai uitzicht en stukken rustiger, sterker, hier zijn amper bezoekers. Een sjofel mannetje met sjofel VW-busje verkoopt sjofele ijsjes. Er is niets anders, dus likken we er een. Tevreden constateren we happy te zijn met ons uitje naar de Tafelberg. Anders dan de opvatting van onze Belgische hosts in Riebeek West toch veel indrukwekkender dan Signal Hill naast Lions Head.

We hebben nog steeds ruim tijd beschikbaar. Een prima ingeving is met de auto naar V&A Waterfront, parkeergarage nemen en nog wat rondwandelen door de overdekte Victoria-shopping-mall en in de buitenlucht. In uiterst ontspannen sfeer eten we een hapje, kijken her en der rond, kopen een cd’tje van een swingend optredend muziekbandje en koersen op ons gemak terug naar de geparkeerde auto.

In spitsverkeer moeten we opnieuw geduld betrachten. De razend drukke uitvalsweg N2, die ons naar het vliegveld leidt, zit propvol. Dat heet congestie, ook hier dagelijks ritueel. Wij behoeven ons gelukkig niet te haasten en vinden vrij soepel en zonder narigheid het afleveradres van ons gehavende vervoermiddel. Daar komt uiteraard de paperaswinkel om de hoek kijken, maar de serviceverlening is uitmuntend en uitermate vriendelijk. We hopen dat alles via de verzekering goed wordt geregeld en stappen de grote vliegveldhal van Kaapstad binnen, waar we enkele stief kwartiertjes mogen doorbrengen in afwachting van onze nacht(on)rustvlucht door hogere sferen naar huis.