(302) SAM69+, over oude tijden, goede tijden

Woensdag 14 oktober 2015

Brommer of de blits

In 1956 ben ik tien jaar. Wij verhuizen van Amsterdam naar Hilversum, van Olympiaweg 35 naar Vosmaerlaan 23, zijstraat van de Gijsbrecht van Amstel. Mijn vader, eerst kruidenier bij VANA, is in dienst van de grutter die op de kleintjes let en hem weer eens overplaatst. Pa wordt winkelchef van de AH-bedieningszaak in wat ooit de huiskamer van een kapitale villa is. Winkelstellingen van puur eiken. Arbeid adelt. Pa zet in al zijn avonduren de winkelinrichting naar zijn hand. Hij doet dat erg SLIM, zijn baas staat het oogluikend toe. Store Labour Inventory Management.

Tot pa’s mindere vreugde leef ik mij uit met mijn eerste grammofoonplaatje. Little Richard schreeuwt ‘Wam-pa-be-loeba’ of zoiets, titel ‘Tutti Frutti’. Ik ga uit m’n dak, zet het huiskamerraam boven de winkeldeur wagenwijd open en draai de volumeknop rechtsom. De radiostad mag weten waar ‘Veronica’ wordt geïmiteerd.

Mijn vader leert via zijn baas Noord-Holland tot Texel toe kennen. Van Amsterdam tot Hilversum, van Amstelveen tot Huizen, hoeveel Zaanse AH-Erlebnis wil je hebben. Ook naar ’t Gooi grijpt hij zijn kans op promotie met beide handen aan. In Mokum achterblijvende ooms en tantes kijken ons met 'scheve ogen' aan. Naar het kakkineuze Gooi levert ‘jaloezie de métier’ op. Voor ons wordt het wennen aan kleine huiskamer met weinig daglicht, voorheen de ouderslaapkamer. Geen douche en de wc met winkelpersoneel delen. Spontane Suze is de trouwe winkelmeid, waar we zondags wel eens op visite gaan. Siriusstraat - ‘over het spoor’ - huisnummer 35. In getallen en rekenen ben ik bovenste beste.

Mijn moeder went moeizaam aan de nieuwe omgeving. De Hilversumse mentaliteit is anders dan de Amsterdamse, waarin het - kleine - hart op de tong ligt. Dorpelingen beschouwen gesproken woord rap als ‘grote bek’. Ik kom in de vijfde klas van de Violenschool in de Violenstraat bij meester Ellerbroek. Ouderwetsige school, zowel gebouw als leermethode, reuze stap terug, zeker vergeleken bij de op modernere leest geschoeide Daltonschool aan de Amsterdamse Apollolaan.

Mijn ouders schaffen een bromfiets aan. Voor ons groot feest, want nu maken we op zondagen toertochtjes in de omgeving. Een jaartje later komt mijn vader op een avond thuis van Utrechts automarkt, fameuze, beruchte handelsplaats. Hij is met twee brommers met JLO-motor, buurman zijnde groenteman mee, gaan handelen. Tot onze grote verbazing komt hij terug met wat ik nu als schitterende oldtimer beschouw. Zwarte Vauxhall met puntige motorkap. Glimmende, zilverkleurige stripes en grille staan nog op mijn netvlies, blauw nummerbord met witte letters en cijfers na bijna zestig jaar nog steeds in mijn geheugen geprint. Mijn vaders eerste auto - onze trots - droeg UT-64-13 aan voor- en achterzijde. Mijn oudste broer bevestigt dat mijn nummerplaatgeheugen in orde is.

Onze eerste vakantietrip is naar Limburg, enkeldaks tent, die niet tegen aanraken kan. Het regent pijpenstelen, in hondenweer beklimmen we het drielandenpunt bij Vaals. De glanzend zwarte parel van pa koester ik. Wat zou ik met zo'n limousine graag nog eens de blits maken …