(366) SAM69+, over jaarronde dagreizen

Donderdag 17 december 2015

Zelfgedwongen blog-flow

Een jaar geleden schrijf ik:

‘Ik wil in een blog-flow terechtkomen. Dagelijkse top-van-circa-500-woorden … om in het licht van het nieuwe jaar te streven naar een dagelijkse maaltijd leesvoer op deze reisblog’.

Het hele jaar rond probeert de waan van alledag mensen in hun sleur te houden. Door te reizen wil ik daar uit stappen, mijn blik verruimen. Waar is het allemaal om te doen? Ruimtereizen beschouw ik als luchtfietserij. Met Erna prefereer ik rust en ruimte door te wandelen, soms te fietsen en zo veel mogelijk een reis(je) te maken.

Nederlandse aardappelhandelaren staan erom bekend dat zij snel en betrouwbaar leveren. Onder het motto ‘Vandaag besteld, morgen geleverd’ komen hun producten snel bij afnemers in heel Europa en ver daarbuiten. Nederlandse consumptieaardappelen zijn 365 dagen per jaar leverbaar door opslag in juiste temperatuur en luchtvochtigheid. Topkwaliteit blijft gegarandeerd.

Aardappelen - gekookt of gebakken - vervelen. Ze komen tegenwoordig niet meer dagelijks op tafel, ook niet als pappas arrugadas. Voor mijn dagelijks portie tekst van vijfhonderd woorden zweet ik mij het zout op mijn huid. Het kost geen bloed, vergt geen tranen, maar wel veel as-, in- en transpiratie.

In Zwolle heeft een ‘buitenpianist’ het jaar rond gespeeld op een afgeschreven vleugel. Hij heeft de piano 365 dagen eerder op de kade naast zijn boot als oud vuil gevonden. Het deerlijk gehavende apparaat presteert prima als de muzikant op de toetsen hamert. De pianist belooft zichzelf bij wijze van zelfverkozen dwangneurose zijn spel vol te houden tot het muziekorgel de geest geeft. Wonderlijk genoeg klinkt de bijna niet valse vleugel steeds beter. Na een jaar concerteert de buitenpianist een jubileumuitvoering met het merkwaardige repertoire dat hij in die periode opbouwt. Hij levert 365 minuten aaneengesloten luistervoer.

Het hele jaar rond een dagelijkse portie woorden leveren. Soms ‘vandaag besteld, morgen geleverd’. Soms uit de buurt, dan weer van ver weg. Soms van binnen Europa, soms van daarbuiten. Het is ook mijn zelfverkozen dwangneurose. Volhouden …? Tot mijn laptop de geest geeft? Tot mijn geest de geest geeft?

Zolang ik met Erna nog geniet van onze ‘uitstapjes’ probeer ik te volharden. Topkwaliteit blijft gegarandeerd.

(Om jubileumredenen heb ik bovenstaande blogtekst de omvang van 366 woorden laten beslaan. Deze iets kortere versie biedt mij perspectief in tijd om te bedenken of een nieuwe jaarrond productie tot mijn mogelijkheden behoort)