(471) SAM70+, over nieuwe wereldmacht op groene mat

Donderdag 31 maart 2016

‘Cluijffje in China’

In China - meeste inwoners ter wereld - speelt voetbal weinig klaar. Net als in grote landen als de VS en India is het geen nationale sport. ‘Team Dragon’, het nationale elftal, presteert weinig indrukwekkend. De verrichtingen staan in schril contrast met de populariteit van voetbal onder het Chinese volk. Een doorsnee taxichauffeur in China is in staat om namen van diverse Nederlandse voetballers op te dreunen. Al is het een kluif om hun uitspraak te begrijpen.

Om de sport in eigen land te promoten, wil de Chinese president Xi Jinping - fervent voetballiefhebber - het WK Voetbal in de wacht slepen. Het Aziatische land heeft een plan geschreven, met de handtekening van de Chinese leider eronder. China kan in 2026 het grootste voetbaltoernooi ter wereld organiseren, eerstkomende WK’s zijn aan Rusland (2018) en Qatar (2022) toegewezen.

Pas één keer - in 2002 - nam China deel aan een WK-toernooi. Om het niveau op te krikken wil de nationale voetbalbond Chinese jeugd warm maken voor de sport door een uitgebreide competitie te realiseren. Chinese kinderen hebben motorische problemen, want velen hebben O- of X-benen. Partijleider Xi Jinping heeft daarom in 2014 een hervormingsplan met vijftig aandachtspunten gepresenteerd. ‘Voetbal, het baken van hoop voor de massa’, staat als opvatting in de voorgestelde hervormingen. Voetbal verbetert de fysieke conditie, verrijkt de cultuur, ontwikkelt de sportindustrie en bevordert het gevoel van patriottisme en collectiviteit, aldus de Communistische Partij.

Op de ranglijst van wereldvoetbalbond FIFA bungelt China op plek 96 tussen Noord-Korea en Irak enerzijds en Oman en Mozambique anderzijds. Dat stemt niet hoopvol. Bij die ene deelname aan WK 2002 werd de nationale ploeg als ‘gouden generatie’ beschouwd, maar de spelers schopten geen enkele deuk in een pakje boter. In geen van de drie gespeelde wedstrijden werd gescoord, met nul punten keerden de spelers gedesillusioneerd huiswaarts. Dat was tegen het zere been van president Xi, die drie dromen droomt: opnieuw deelname aan een WK, China als gastland van een WK en - last but not least - ‘Team Dragon’ met de wereldbeker in handen.

Wanneer een WK wordt gespeeld, zitten in China zo’n zeshonderd miljoen kijkers voor de buis. Het voetbal leeft breed onder de mensen en niet alleen om te gokken. Overal schieten voetbalscholen als paddenstoelen uit de grond. De president wil het land in 2025 minstens van vijftigduizend stuks voorzien. Voor WK 2014 deed China aan ‘ontwikkelingshulp nieuwe stijl’. Uit Taoïstisch of Boeddhistisch wereldbeeld - ‘niet nalaten waar je zelf ook beter van wordt’ - bouwde het stadions in Zuid-Afrika. Iedere mens, ieder land is verantwoordelijk voor haar of zijn eigen daden. Wanneer een land in bepaalde noden kan voorzien in ruil voor een wederdienst, moet het dat niet nalaten.

Naar mijn idee doet Xi Jinping er goed aan het Zlatan Ibrahimovic aangeboden salaris van 75 miljoen euro per jaar te verbieden. Hij kan het beduidend beter aan de aanleg van een paar honderd ‘Cruijff Courts' in zijn grote steden besteden.

Misschien komt zijn Chinese droom dan ooit uit.