(497) SAM70+, over liefdesgodinnen op een eiland

Dinsdag 26 april 2016

Sopraan of soubrette van schoonheid

Bij Cyprus denken wij nog altijd aan de gids in de touringcar, die ons op een dagtrip over het eiland uitleg gaf. Door haar met regelmaat op hoge toon uitgesproken ‘Aphrodite’ gniffelen wij nog steeds als we die naam ergens horen of lezen. De betekenis van deze godin in de Griekse mythologie doet er dan niet toe, terwijl zij - die godin - toch de godheid van liefde, schoonheid, seksualiteit en vruchtbaarheid verbeeldt. Sommige Grieken beschouwen Aphrodite - voortgekomen uit de Fenicische godin Astarte - ook als godin van het evenwicht. Daardoor laat ik mij niet uit het lood slaan. Ik houd het op de Grieken die Aphrodite zo naar aanleg en behoeften kneden, dat zij daardoor hun échte Griekse godin is geworden.

Vooral om rust te zoeken, waren wij ook eens op Gozo, klein broertje van Malta in de Middellandse Zee. Per vliegtuig naar grote broer en vervolgens een half uurtje met de boot het Gozo Kanaal over, langs kleintje Comino. Gozo is een plateau, doorsneden door langgerekte lage tafelbergen, waar een deel van de dorpen op ligt. Sommige dorpen liggen wat hoger op de bergruggen. In tegenstelling tot die van Malta loopt de kilometerslange kust van Gozo steil in zee af. Tussen de bebouwde kommen is veel ruimte voor landbouw. Gozo is groener en landelijker dan zijn grote broer.

Ik herinner mij niet veel van een ontspannen weekje bij het haventje van Xlendi, verblijfplaatsje in trek zowel bij autochtone bevolking als bij toeristen. Een kleine, schilderachtige baai met zandstrandje, hoge kliffen aan één kant. Aardig wat restaurantjes en accommodatie om te verblijven, hoewel ons onderkomen tamelijk gehorig was. Bozig contact met ons reisbureau is wat ik evenmin snel vergeet. Ter plaatse moesten we een halve dag op ons huurautootje wachten, wat in tegenstelling tot op papier geuite wensen vooraf van de touroperator niet bevorderlijk is voor een fijne vakantiestart.

Gozo wordt al even lang bewoond als Malta. Neolithische Ggantijatempels zijn daarvan een bewijs. Ook troffen we er ‘karrensporen’ uit de bronstijd en overblijfselen uit Fenicische en Romeinse tijd aan. Tegen het einde van de 16-e eeuw was het eiland nagenoeg ontvolkt door aanvallen en plunderingen in de middeleeuwen die Noord-Afrikaanse piraten en Turkse marineschepen uitvoerden. In de 17-e eeuw bouwen de Johannieters een batterij kustwachttorens, die het gevaar van overvallen moesten bezweren.

De ‘Citadel’ in Victoria - inwoners noemen hun hoofdstad ‘Rabat’ - is een van de overblijfselen uit de middeleeuwen. De hele bevolking verschool zich achter muren die uit de 16-e tot 18-e eeuw stammen. Het merendeel van de ‘Citadel’ is tot ruïne geworden, maar het Oude Gerechtsgebouw en het oude Paleis van de Gouverneur staan nog overeind, evenals de gevangenis en de kathedraal.

Gozo heet ook ‘Eiland van Calypso’. Een kleine grot zou als liefdesnest voor de godin en haar geliefde Odysseus hebben gediend. Calypso verwijst niet alleen naar klassieke mythologie, ook naar dansmuziek uit de Caraïben. Naast Aphrodite vergeet ik de naam van nimf Calypso evenmin.