(75) SAM69+, over bidden tot regengod São Pedro

Zondag 1 maart 2015

Oorlog om water

Brazilië is het tropische land, waar onze vriend en Erna’s oud-collega N. graag en vaak heen reist. Zon, zee en zweet werken als magneet. In de maanden dat hij daar verblijft, skypen we af en toe. Hij verhaalt over zijn vertier aan het strand, beschrijft zijn val over een stoeprand, kortom zijn alledaagse leven aldaar krijgt een tropische tint. Ook komen Braziliaanse huis-, tuin- en keukengewoonten aan de orde. “Slechts weinig volken baden zo vaak als de mensen hier”, meldt N. “Het absolute minimum is twee keer per dag. Gelet op de hitte begrijp ik dat heel goed”. De Zuid-Amerikanen zijn zeer met hun hygiëne begaan. “Als zij onze kant op komen, verbazen ze zich over de zweetlucht in de metro, in welke Europese stad ook”.

Brazilië is een land dat ook problemen kent. Naast corruptie, economische beslommeringen en belabberd openbaar vervoer geldt thans een nieuwe zorg. Komt er binnenkort nog wel water uit de kraan? Het grote waterverbruik – mede door het veelvuldig badderen – botst met de extreme droogte in het land. Zelfs alleskunner Romario, oud-voetballer en huidig politicus, kan daar niets aan veranderen. Hij was nooit een waterdrager. Daar werd en wordt hij moe van.

N. beschrijft de kritieke waterstand van São Paulo. “Het grootste waterreservoir Sistema Cantareira ligt er midden in de regentijd als een dorre woestenij bij. Terwijl het systeem via vijf verbindingsreservoirs negen miljoen inwoners in São Paulo van water moet voorzien”. Cantareira is een halve eeuw geleden aangelegd, met vrij snel een capaciteit van 22.000 liter per seconde. Vorig jaar ontstonden na november door gebrek aan regen al grote tekorten, die in februari van dit jaar tot een enorme waterpeildaling in het systeem leidde.

Buitenwijken kampen al maanden met rantsoenen. “Mensen douchen ’s avonds met een teiltje dat zij ’s ochtends vullen, want dan is er wel water”. Ook rijkere centrale wijken staan steeds vaker droog. “Het gebeurt geregeld dat bars en restaurants eerder sluiten omdat er geen water voor afwas en wc is”. De overheid probeert lang douchen te ontmoedigen via boetes voor veelgebruikers en kortingen voor zuinige huishoudens.

“Ik doe mijn best om er rekening mee te houden, al douche ik in de warmte ook liefst minstens een paar keer per dag. Tijdens het inzepen draai ik bijvoorbeeld de douchekraan dicht. En het douchewater vang ik op voor de wc en voor de plantjes in mijn kamer”. Er zijn zelfs stedelingen die buitenshuis gaan douchen. De openbare zwembaden van São Paulo puilen uit, nog meer dan anders.

“Voorlopig rest de paulistanos niets anders dan bidden tot regengod São Pedro. De stad heeft een zondvloed nodig, zeker nog voor in maart de gebruikelijke droge periode begint. Maar gelet op de toestand vrees ik het ergste. Het is best mogelijk dat het oorlog wordt om water. Als het zo ver komt, ga ik maar weer terug naar Europa. Rondjes op mijn racefiets toeren, flinke afstanden, zoals bij jullie langs. Weer thuis lekker lang onder een heerlijke douche”.