We gaan naar Rio … de Janeiro … (1)

Talrijke artiesten en intellectuelen vonden al hun weg naar de wijk Lapa in Rio de Janeiro, the place to be. Onder de historische monumenten zijn de Arcos de Lapa, een imposant aquaduct uit de 18e eeuw. Passeio Público, het eerste publieke park van Rio dat in 1780 is aangelegd, fungeert als trekpleister. Als sport- en vooral voetbalfan ben ik verplicht om stadion Maracanã te betreden. Erna gaat vast mee, zij opperde ook om samen stadion Bernabeu in Madrid te bezoeken. Daarna stel ik voor Jardim Botãnico te bezoeken, botanische tuinen die zesduizend plantensoorten herbergen.

Braziliaanse cultuur (be)grijpen begint bij voetbal. Ik herinner mij uit een ver verleden dat Vasco da Gama in het Olympisch Stadion van Amsterdam op bezoek kwam. Ik zie die letters nog op het scorebord, van de wedstrijd weet ik niets meer. Zal ik in Rio’s mythische tempel met meer dan honderdduizend plaatsen - een van de grootste ter wereld - de magie van baltovenaars opnieuw beleven? Het mooiste zou zijn om de derby Flamingo tegen Fluminense bij te wonen. Om problemen te voorkomen zal ik noch roodzwart, noch witzwart uitgedost naar binnen gaan. Neutrale outfit dus, zelfs geen oranje, al kan ik met gouden Dafne Schippers blinken. Het eindsignaal van de stadsbotsing vermijd ik. Vijf minuten voor tijd smeer ik ‘m, want met fanaten loopt het daar na de wedstrijd meestal volledig uit de hand.

Rio is ruim vijfhonderd jaar geleden door de Portugezen ontdekt. Op 1 januari 1502 vinden zij de monding van een grote rivier. Ze noemen de plek Rio de Janeiro - ‘Januaririvier’. De glorietijd van Rio ligt in de gouden jaren van 1930 tot 1960. De stad is in de jaren 1930 en 1940 bijzonder in trek bij schrijvers en kunstenaars. Stefan Zweig vindt dat er in de hele wereld geen mooiere stad is. In de jaren 1950 en 1960 vormen eerst bossanova, dan cinema nova en vervolgens tropicalisme de elementen die ten grondslag liggen aan de ongelooflijke charme en sensualiteit van deze wondere stad. 

Als schoolkind in die periode heb ik geen idee van Ipanema, trefpunt van bohémiens die voor het eerst in de geschiedenis van het land the girl from Ipanema, het jonge meisje bezingen. La garota de Ipanema. Ik pak de cd onder die titel van Astrud Gilberto erbij.

‘Astrud burst on to the world music scene in the early ‘60s with her unforgettable jazz bossanova vocal on Jobim’s “The Girl From Ipanema”. 

Ik draai de cd en geniet. Here it is again, beautifully updated:

… Tall and tan and young and lovely, the girl from Ipanema goes walking, and when she passes, each one she passes

goes a-a-a-h …

… When she walks, she's like a samba, that swings so cool and sways so gentle, that when she passes, each one she passes

goes a-a-a-h …

Then a clutch of classics including Cole Porter’s “Love For Sale” and her own gorgeous “Far Away”, featuring legendary trompeter Chet Baker.

Cool and classy …