Groen Ourika-dal en blauwwit Essaouira

Toeval bestaat niet, al eens eerder gesteld. Hebben Erna en ik Andalusië in beeld en vlak daarna een trip naar Marrakech geboekt, stuurt Arita Baaijens een uitnodiging voor een paradijselijke tocht naar de Marokkaanse Midden Atlas. Deze ontdekkingsreizigster, schrijfster, fotograaf en biologe zoekt eeuwig het paradijs. Haar avontuurlijke invalshoek spreekt mij aan, het spirituele aspect minder. Dommelen op een matje in de buitenlucht onder een mythische sterrenhemel, ik zou er een boek over willen schrijven. Hoe Arita (61) het doet, doet zij het. Ik heb voor de eer bedankt. Die reis kost veel meer dan twee grijpstuivers en - veel belangrijker - Erna heeft het niet meer zo op kamperen.

Óns reisprogramma omvat een kleine week naar Marrakech en twee uitstapjes. Een naar Ourika Valley en een naar zonnig Essaouira aan de Atlantische kust. We hebben de reisbeschrijving nog niet in detail, maar ik neem aan dat we per touringcar worden vervoerd. Ik zeg wederom: “Misschien dommage”. Wat mij betreft zou het geweldig zijn om per muilezel - proviand, jerrycans water, keukengerei op zijn rug - over rotsachtige paadjes bergbeekjes te kruisen. Steile beklimmingen, slapen in schuilhutten. Spannend. We kunnen natuurlijk ook op een kameel stappen en in een tent overnachten. Niks voor Erna dus. Voor mij wel? Ik heb geen idee welke wezens of virulente verrassingen tussen de zandkammen rondscharrelen. Neerdwarrelend duinstof voor een dikke pil?

Laten wij het maar bij ons dagavontuur per autobus door naar het schijnt prachtige natuur houden. Met onderweg als stoere blikvangers de besneeuwde bergtoppen van de Hoge Atlas. Langs de Ourika-rivier is het ene terrasje nog idyllischer dan het andere. Over de vallei-rotsen klimmen is zelfs op goede wandelschoenen een pittige klus. Toch wil je het gekletter van watervallen liefst van uiterst nabij in je oren laten spetteren.

Hoogstwaarschijnlijk zijn wij te vroeg om in voorjaarsbloei staande fruitbomen te zien, die het dal van de Ourika in een Hof van Eden transformeren. Zonder twijfel ontdekken we wel veel amandel- en andere notenbomen op de terrasvormige akkertjes. Of wij onderweg een bezoek brengen aan het Ecomusée Berbère in het dorpje Tafza is op dit moment voor ons nog de vraag. Voorwerpen uit de langdurige geschiedenis van de Berbers in een gerestaureerde, oude kashba bekijken, is een unieke, eenmalige kans.

Nog een unieke kans wacht in het blauw-witte Essaouira. Alleen in dit plaatsje is een overzichtelijke, rechthoekige Arabische medina te vinden, gebouwd volgens beginselen van de 18-e eeuwse Europese militaire architectuur. Deze vrijwel volledig bewaard gebleven binnenstad staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco en behoort tot de mooiste oude stadscentra van Marokko. Hij is verboden voor gemotoriseerd verkeer. We zullen met lachende tronies rondwandelen, mede omdat opdringerige guides noires schijnen te ontbreken.

We komen ongetwijfeld bij het verdedigingswerk dat met kanonnen uitziet op de oceaan. Een vierkant fort bewaakt de oude vissershaven. Op Place Moulay El Hassan, stadshart dat Andalusische sfeer ademt, beseffen we de link tussen Noord-Afrika en Zuid-Spanje. Van beide zijn wij in korte tijd onder de indruk geraakt.