Kaap Verdië, brokjes steen in blauw sop (deel 4)

Ons bezoek betrof een drietal van de tien middelgrote eilanden, die alle als grillige rotsen eenzaam in de Atlantische Oceaan liggen. Zes uur heen vliegen naar São Vicente en even zovele uren terug vanaf Sal, met tussendoor een visite aan Santo Antão. Drie bovenwindse eilanden uit het noordelijk deel van de democratische republiek met een gekozen president als staatshoofd. Om de ‘Ilhas de Barlavento’ als toerist binnen te komen, hadden we een visum nodig, vrij eenvoudig tegen betaling via internet aan te vragen.

De Kaapverdische eilandengroep kent als archipel diverse gezichten, daar geven de drie genoemde voorbeelden als gevulde hand vol uitgestrooide kruimels al een indruk van. De benedenwindse eilanden vormen als ‘Ilhas de Sotavento’ het zuidelijke deel van Kaapverdië.

Ons eerste reisdoel is het kleine eiland São Vicente, met de stad Mindelo als kloppend hart, fraai gelegen aan een grote baai. In dit bruisende stadje met kleurrijke koloniale gebouwen en zo’n 70.000 inwoners troffen we levendige markten en veel muziek aan. Niet vreemd, want onder de bewoners zijn vele muzikanten en artiesten. Op een bankje tegenover ons hotel aan het Praça Amílcar Cabral hebben we menigmaal het leven van alledag ter plaatse aanschouwd. Er heerst hier ook veel armoede, het frequente gebedel van armlastigen getuigt ervan, evenals de grote mate van bewaking voor hotel, banken en zelfs voor ėn in winkels door geüniformeerde policía.

‘Vader des vaderlands’ Amílcar Lopes Cabral is op 12 september 1924 in Bafatá (Guinee) geboren, als zoon van Juvenal Lopes Cabral en Iva Pinhel Évora, beiden afkomstig uit Kaapverdië, zijn vader van het eiland Santiago en zijn moeder van Boavista.

Uit zijn gedichten kan men afleiden dat Amílcar Cabral al tijdens zijn jeugd bij de problemen van Kaapverdië was betrokken en bepaalde nationalistische gevoelens had. Op 19 september 1956 besluit Cabral samen met een kleine groep mensen afkomstig uit Kaapverdië en uit Guinee de PAIGC op te richten. Door de successen die hij behaalde in het leiden van de strijd om de bevrijding van Guinee en Kaap Verdië, door zijn activiteiten op internationaal gebied en door het werk dat hij heeft achtergelaten, toont Amílcar Cabral zich een man met vele facetten: groot organisator, militair strateeg, erudiet mens, goed diplomaat. Kortom een politicus wiens statuur in Afrika en in de hele wereld wordt erkend. Verschillende universiteiten verlenen hem een eredoctoraat, diverse internationale organisaties onderscheiden hem, in vele landen zijn instituten opgericht die zijn naam dragen en zijn straten en pleinen naar hem vernoemd.

Amílcar Cabral was een strijder die zich niet kon verzoenen met de onderdrukking van volkeren en mensen. Het is geen toeval dat hij als een van de grootste revolutionairen van de Derde Wereld wordt beschouwd.

De herdenking van de ‘Dag van de Helden en Martelaren van de Strijd om de Onafhankelijkheid van Kaap Verdië’ is inmiddels traditie geworden. Het betekent de herdenking van de persoon van Amílcar Cabral, de grondlegger van de staat, die op 20 januari 1973 op barbaarse wijze door de Portugese koloniale onderdrukkers is vermoord.

Wandelen over de boulevard langs de haven was een genoeglijke optie, evenals het proeven van de aangename sfeer op het stadsstrand Laginha, waar we met een riant uitzicht van koffie en lunch genoten.

Zie ook VPRO's Vrije Geluiden over Kaap Verdië en zijn muziek:

 https://www.npo.nl/vpro-vrije-geluiden/30-04-2017/VPWON_1265984