Lapland, mysterieuze rafel van Europa (2)

Hotelli Hetta, op 37 kilometer van de nog noordelijker gelegen Noorse grens, heet ons op zondagmiddag welkom. ‘Ons’ betreft een boven verwachting grote groep van ruim dertig Nederlanders, die bij de receptiebalie hun personalia mogen vermelden alvorens de kamersleutel te ontvangen. Oranje-invasie. Andere nationaliteiten ontbreken, op een duo verdwaalde Duitsers na. Hotelmedewerkers zijn overwegend van Finse geboorte. Een aangewaaide enkeling is Zweed, heet Anders en blijkt een forse, aimabele kerel, die ons bij diverse activiteiten gaat gidsen. Voorgaande zomer kwam hij langs en klopte bij het hotel aan voor werk. Hij kon onmiddellijk aan de slag.

De buitenlucht ter plaatse blijkt uitermate schoon, in geen velden of wegen valt industrie te ontdekken, de buitentemperatuur bedraagt minus 11 graden Celsius. Meteen grijpen wij onze kans voetsporen op het besneeuwde, van veertig centimeter dikke ijslaag voorziene meer te printen. Ons lijf en leden zijn in winterkledij verpakt, toch briesen we. ‘Brr, brr’. Een week eerder stond het kwik overigens in nog kouder daglicht: niet minder dan 37 graden onder nul!

Hotel Hetta ligt twintig minuutjes wandelen van Enontekiö’s centrum, waar de supermarkt - drankwinkel ernaast - de belangrijkste bezoekersplek is. Een markant kerktorentje iets verderop registreert uit de hoogte wie welke boodschappen inslaat. Het rode bakstenen gemeentehuis oogt buitenproportioneel van omvang. Een tweetal benzinestations vertoont uiteenlopende literprijzen in digitale cijfers. De apotheek is open, de snackbar gesloten. Voor de oprit naar het politiebureau staat een eenzame fiets onder het bord ‘poliisi’, voor de helft in een halve meter diepe sneeuw verdronken.

Huizen van dorpsbewoners liggen verspreid in het dikke pak poeder, dat toegangen, op- en afritten tot dagelijkse arbeid van sneeuwruimen dwingt. Naast auto’s zijn vooral sneeuwscooters handige middelen van vervoer. Fietsers laten zich niet zien, voetgangers - vooral die op leeftijd - duwen slede-rollators over het gladde voet- annex fietspad voor zich uit. Adembenemende Finse wilde natuur omringt ons hotel, dat aan de oevers van het meer van Ounasjärvi uitzicht biedt op Nationaal Park ‘Pallas-Yllästunturi’. Dit park is een glorieus eeuwenoud bergplateau dat zuidwaarts tot Kittilä reikt. Het op twee na grootste nationale park is een van de onbedorvenste Fins Laplandse wildernisstreken, enorme trekpleister voor natuurliefhebbers. Meer dan duizend vierkante kilometer natuur kent een wijde reeks van rotsen, venen, meren en wouden. Habitat van zoogdieren als beren, elanden, wolven en lynxen. Deze omgeving is ideaal voor onze inclusieve en optionele excursies.

In het auditorium van het hotel - stoelen in rijen oplopend als in een collegezaal - krijgen we in de namiddag uitleg over het programma dat ons komende week staat te wachten. Eerst vertelt de chef-kok over zijn gevarieerde warme maaltijden, die hij belooft in ruime keuze te verzorgen. Hoge verwachtingen die hij met zijn keukenbrigade de volle week zal nakomen. Gids Peter, in moeilijk verstaanbaar Engels, verhaalt over aanstaande avonturen: safaritochten met husky’s en sneeuwscooters, bezoek aan rendierboerderij met rondje op een slee, door rendieren voortgetrokken. Op sneeuwschoenen gaan we de vlakbij gelegen berg - vierhonderd meter hoog - bewandelen. Of het noorderlicht zicht vertoont, is te hopen. Dat moeten we geduldig afwachten …