‘Mooi is het eiland’ dat Zanzibar heet

Bewoners van Zanzibar met Swahili-afkomst geloven dat de naam van hun eiland van de Perzische woorden Zangh (zwart) en bar (kust) afstamt. Het Arabische deel van de bevolking denkt dat Zanzibar komt van Zayn Zal Bahr, wat ‘Mooi is het eiland’ betekent. Mooi is het! Ik herinner me een tv-spotje over tandpasta. Wit met blauwe strepen, iets als bromochlorofeen in de aderen. Maak dat blauw van die tandpasta tien keer blauwer en je komt nóg niet in de buurt van het blauw van de zee rond Zanzibar.

Zanzibar, enkele graden ten zuiden van de evenaar, beschikt over een tropisch klimaat. Het gehele jaar door is het boven de twintig graden Celsius en ook altijd vochtig. Anders dan op het vasteland van Afrika valt het hele jaar door regen. De langere regenperiode tussen maart en mei, de kortere tussen oktober en december. Wij waren er eerste helft juli, het klimaat was voor ons goed te doen. Af en toe bewolking, soms een verkwikkend buitje, gemiddeld 26 graden Celsius en een aangenaam briesje.

Na een lange vliegreis met vertraging - tussenstop in Nairobi - komen we midden in de nacht op de internationale luchthaven van Zanzibar aan. Onmiddellijk in vakantiemodus, want waar Erna’s koffer is binnengehaald, is de mijne spoorloos. Swahili-stopwoordjes ontglippen me in het benauwde hok om aangifte te doen. 

‘This is Africa’ - gevleugelde woorden, regelmatig terugkerend - moet onze gemoedsgesteldheid geruststellen. De uitlating laat niet zo lang op zich wachten als de komst van de medepassagiers voor het taxibusje naar onze bestemming. ‘Reef and Beach Resort’, ruim zestig kilometer verderop, vergt een nachtelijke rit door het donker, vol (val)kuilen.

‘This is Africa’ mompel ik, wanneer de glimlachende Masai achter de balie onze namen niet herkent. Hij laat ons verbaasd achter, spreekt slechts Swahili en brengt eerst in slow motion een achttal andere gasten weg. Die waren ná ons aan de beurt, maar ja, als de vriendelijke Masai geen kamersleutel voor ons heeft, houdt het vrij snel op. Beter gezegd: gaat het waar de nacht vordert voor ons vrij lang duren … 

Goede raad, hoe duur ook, blijkt onbetaalbaar. Rond kwart over vier in de vroege morgen treedt Eureka in werking. We ontvangen een sleutel en achtervolgen de Masai naar ons verblijf. Geen pyjama noch tandenborstel, wel riant bed met muskietengaas. Ontbijt tot uiterlijk 10.00 uur en - vol twijfels - hoop op spoedige kofferkomst.

Onze reisorganisator Travel Bird uit Amsterdam was op voorhand over-enthousiast. Sprak van ‘Droomreis’ en schreef vooraf over ‘In het hotel aangekomen kun je eerst nog een tukje doen (als je vroeg arriveert)’ of ‘Je kunt bij aankomst direct genieten van het eilandleven’. Om mijn pijn nog schrijnender te maken, pak ik de reisbeschrijving erbij. ‘Pak de koffer maar snel uit, trek je strandoutfit aan, zoek een goed boek en neem plaats op het heerlijke strand. Vergeet naast het heerlijke ontspannen ook zeker niet een wandeling naar het rif te maken!' …

Voor zo’n wandeling hadden we stevige nauwsluitende schoentjes aangeschaft. Zwarte! Helaas zaten die in mijn rode koffer …

(wordt vervolgd)