Nondedju de Montaigut (2)

Maastricht is de meest bourgondische stad van Nederland. Historie, joie de vivre, kunst, stijl, vroomheid, studenten. Alles draagt in de eerste plaats het stempel Mestreechs, dan volgt een hele tijd niets, daarna komen de andere Limburgers, vervolgens pas de Hollanders. Een dagje Maastricht met de trein is keer op keer genieten. Deze keer op de fiets blijf ik niet in de stad, waar veel inwoners al dan niet terecht van ijdelheid naast hun schoenen lopen. Ik richt mij op het knooppunt van verkeer Aken, ook een reisdoel op zich. Ik ga echter niet voor de geneeskrachtige bronnen, stop hooguit eventjes op de Markt met zijn bijzondere Dom.

In Aken, dat in België Aix-la-Chapelle heet, loopt de Jakobstraße, als teken van de start van een lange weg naar het graf van de heilige in het Noord-Spaanse Santiago de C. Ik kan ook voor de oude weg van Maastricht over Luik naar Montigny kiezen. De absoluut fietsvijandige stad Luik vormt hier echter een nadeel. Rond die stad voeren de wegen te steil omhoog, obstakels die ik door vanuit Aken via Moresnet naar Limbourg te fietsen kan vermijden. Bovendien bereik ik dan vrij snel het fraaie dal van de Lienne. Vermoeiend en niet gemakkelijk blijft het, maar goede oefening voor het vervolg van de route.

Bij de Ardennen denken we vaak aan het hoge oostelijke deel van België. In werkelijkheid gaat het hier om verschillende streken, waarvan de Ardennen er een is. De eigenlijke Ardennen strekken zich uit over Duitsland, België, Luxemburg en Frankrijk. Het hoogste deel van de Ardennen in België is de Hautes Fagnes, met een hoogste punt van bijna zevenhonderd meter. Het weer kan hier bar zijn, meer dan de helft van het jaar zijn dagen met neerslag, doordat oceaandepressies hier hun eerste Europese obstakel tegenkomen.

Het overgrote deel van de Ardennen ligt lager dan de Hautes Fagnes. Diepe dalen - van Amblève, Salm, bekoorlijke Semois en delen van de spectaculaire Ourthe, Maas en Lesse - doorsnijden het Ardenner plateau. Over de oostelijke en hoge delen van de Ardennen fietsen is lastig. Van de vertakte bovenloop van riviertjes als de Ourthe moet je van tijd tot tijd naar beneden om het stroompje te kruisen. Automobilisten zijn hier extreem jaloersmakend, omdat zij over kolossale betonnen bogen van een snelweg zo’n dal gerieflijk én gemakkelijk overbruggen.

Het weer blijft ook een belangrijke factor. Santiagogangers, die soms vroeg in het seizoen vertrekken, kunnen tot in begin mei vertellen over onverhoopte sneeuw- en hagelbuien, vergezeld gaand van een snerpende wind. Ik moet er niet aan denken en hoop dat die narigheid rond de tweede helft van mei voorbij is. Over voorbij gesproken, voorbij Lierneux tref ik open stukken land, met een vijftigtal lange kilometers van vrijwel uitgestorven dorpjes zonder voorzieningen. Hopen op aangenaam weer dus en zo snel mogelijk een stadje als Bastogne zien te bereiken. Het voordeel is dat de wegen in het algemeen rustig zijn, weliswaar met achterstallig onderhoud, zodat ik rafelige randen en onverwachte kuilen moet zien te vermijden.

(wordt vervolgd)