Rondje Texel op de fiets

De zevende van de zevende beoordeel ik als uitmuntende dag om een fietsrondje over Texel te fietsen. Ik hoop dat het bij het mooie fietsweer niet al te druk zal zijn. Het is dertig (met voetbalclub) tot veertig jaar (voor werk) geleden dat ik met de veerboot naar ’t Horntje voer om naar het eiland te komen. Hoe zou Den Burg er uitzien, waar ik toen voor een bezoek aan het AH-filiaal van heer Pieterse de dagtrip maakte?

Gisteren was het gelukkig niet erg druk, hoewel ‘grijze golvers’ op e-bikes zich flink ontwikkelen, zowel in Nederland als in Duitsland. De trein brengt me na overstap in Alkmaar met fiets van Heiloo naar de leeglopende marinestad. Binnen tien minuten - de Helderse kermis doorkruisend - sluit ik aan het loket voor voetgangers/fietsers à raison van vijf euro aan. Het gangpad op de boot loopt met tientallen bikes vol. Nederland is fietsland, Texel fietseiland, al zijn auto’s toegestaan.

In twintig minuten steken we over, bij aankomst verspreidt het peloton zich. Zonder  plan kies ik voor de westelijke kant, richting Den Hoorn. Vervolgens koers ik naar Den Burg, de drukke, gezellige ‘hoofdplaats’. Ik herinner mij niet meer waar de eerder genoemde AH-winkel was gevestigd. Van heer Pieterse geen spoor, al moeten meerdere generaties op het eiland hebben gewoond of nog wonen. Ik haal m’n Duits wat op, maar houd mij op de vlakte over de halve finale EK-voetbal tussen Duitsland en Frankrijk. Ik spreek een Duits echtpaar over hun (en mijn) favoriete Frankrijk. Het is lyrisch over Lacanau-Océan, waar ik vijftig jaar geleden vakantie vierde en veertig jaar terug vakantieliefdes genoot.

Van Den Burg koers ik naar Den Hoorn, waar de markt een kermis lijkt. Even sfeer snuiven, dan snel weer in de pedalen, óp naar vuurtoren en De Cocksdorp in het noorden. Een Duits echtpaar op witte elektrische Zündapp-fietsen ziet dat niet zitten. Te ver, te veel energievergend. Hij vooral wil tijdig in Den Helder terug zijn om naar de wedstrijd op tv te kijken. Zij doen Texel voor een dagje, zonder voorbereiding. Ik geef mijn landkaartje ten geschenke, waarop de Texelse plaatsjes. Ze zijn mij dankbaar.

De Cocksdorp oogt aardig, al is in het centrum veel volk op de been voor de markt van kunstige kitsch en alles wat daarbij hoort. Aan mij niet besteed, dus vervolg ik mijn pad over de dijk langs het zeewater. Verrassenderwijs kom ik bij een waddenveer, huisje met kaartverkoop ‘De Noorman’. Twee trotse Texelse dames noemen ‘de Vriendschap’, waarmee ik als voetganger avontuur, romantiek, een zeehondentocht of trip naar Vlieland v.v. kan beleven. Voor mijn fiets is helaas geen plaats. Ik ben nog nooit op Vlieland geweest, ander keertje dus maar.

Met stevige tegenwind weet ik mijn tocht - Oostereind laat ik rechts liggen, in Oudeschild kijk ik even bij de haven - tot een goed einde te brengen. Zeventig kilometer op de zevende van de zevende 2016. Ik heb er een gekleurde kop door opgelopen.