(5) SAM68/69, over doorbreken als schrijver

Zondag 21 december 2014

Ik laat me niet afremmen

‘Marc Mulders woont verscholen tussen monotone maïsvelden van Brabants boerenland’. Zelfs een kwaliteitskrant marcheert mee in mijn liefde voor letterrijm. Hier en daar heb ik wat gesjoemeld, maar Marc Mulders bestaat als fotograaf met ontzag voor de mystiek van het licht. De zinsnede maakt melding van eentonig en van platteland. Ik laat me in mijn allitererende aandoening echter niet afremmen. Genieten van lettervondsten zoals Mulders geniet van een landgoed tussen Tilburg en Eindhoven, door monniken in de middeleeuwen gesticht. Zijn atelier in Tilburgs binnenstad ruilt hij zes jaar geleden voor een ietwat donkere woonstal tussen bossen, akkers en weidegronden. Hier absorbeert hij in stilte energie om natuurfoto’s te schieten. Niet als ‘kunst om de kunst’, wel om mensen te laten delen in ‘licht en mystiek van het landschap’. Twee prachtige boeken staan op zijn naam. Magnifieke paginagrote kleurenplaten in de krant markeren zijn kwaliteiten. Doorbraak van jewelste.

Fotograferen is niet mijn ‘kopje thee’. Ik schrijf, ergo ik besta, zij het als onbekend auteur. Gretig lees ik in de krant het verhaal van Gerard Stout, schrijver, in 2014 winnaar van de Grote Culturele Prijs van Drenthe. Van hem kan ik leren. Wanneer breekt een schrijver door? Wordt echt talent heus wel ontdekt? Wat is de formule voor een doorbraak wanneer per jaar zesduizend nieuwe titels verschijnen? Stout weet dat je om gelezen te worden niet bij een uitgever moet aankloppen. Maak je afhankelijk van een uitgever en je kunt vreugde vergeten, stelt hij. Een boek is bestseller vanaf tienduizend verkochte exemplaren. De meeste schrijvers moeten zich met minder dan duizend verkochte boeken tevreden stellen. Ik ook, met mijn ‘literair’ getinte verhalenbundel Ervoor, Erna, nog altijd te bestellen via www.kirjaboek.nl. Stout schreef vijftig boeken, die inclusief weggeefexemplaren leidden tot een totale verkoop van rond de drieduizend stuks. Mijn unieke uitgave scoort ruim boven Stouts gemiddelde, aan vijftig boeken kom ik nooit meer toe. De vergelijking oogt als appels en peren, aardbeien en pruimen, ananassen en perziken. Doorbreken is niet voor iedereen weggelegd. Standaardbrieven liggen klaar om start-ups af te remmen. ‘U past niet in ons fonds’. ‘Zonder retourporto krijgt u uw werk niet terug’.

Ik blader de weekendkrant verder door. ‘Angstvisioenen? Laat je er niet door afremmen’. Ontdekkingsreizigster tevens schrijfster Arita Baaijens vertelt haar sprookje, dat op een dag voorbij is. Zij zwierf twintig jaar door de woestijn, haar kamelen bezweken er. “Reizen was niet alleen maar leuk. Maar het is een eerlijke manier van leven, waarbij je je eigen sprookje creëert en de rauwe, naakte werkelijkheid voelt. Huisje-boompje-beestje heb ik gewoon nooit gewild”. Baaijens publiceerde met succes verschillende boeken over meer dan 25 woestijnreizen. Zij werkt nu aan een boek over haar zoektocht naar het mythische paradijs.

Mythisch landschap, mythisch paradijs, ik voel de mystiek. Huisje-boompje-beestje is ook aan mij niet besteed. Op de fiets tussen aboriginees avontureren door de Australische woestijn, dat lijkt me mooi. Om schrijvend door te breken laat ik mijn alliteraties en aspiraties door niets en niemand afremmen!