(4) SAM68/69, over kerstmarkten

Zaterdag 20 december 2014

Eten, shoppen, reuzenrad, schaatspret

Volgende week is het weer raak. Dan geeft menigeen zich aan het kerstgevoel over. Wie weet ook aan de kerstkalkoen, hoewel … overgeven? Mensen die mij lezen, weten dat de woordkunst van allitereren me aanspreekt. Kerstkalkoen, sneeuwstormen, winterwereld. Neem mijn bescheiden boekje MoeilijkeMan vs. MeijerMans, nog altijd via www.kirjaboek.nl te verkrijgen. Magisch Maastricht spreekt mij als titeltekst dus zeker aan. De stad van de hunkerende hoezenpoes die het Vrij(t)hof met scheve schaatsbaan en reusachtige raddraai meende op te kunnen vrolijken. Wat mij in Limburgs hoofdstad niet nodigt, is de lucide lichtslinger die langs de pleinen door het centrum voert. Hoewel hij hartverwarmend schittert en sprankelt, zie ik mij niet langs decoratieve etalages en bourgondische tafels huppelen om uitvoerig uit shoppen en uitbundig uit eten te gaan. Teveel drukte, teveel tamtam, teveel hopsa en heisa. Zoveel toeristische trek heb ik niet.

In de warme winterweek die voor de deur staat, banen wij onze biezen naar Soest. Hoeveel kerstkermisklanten hierheen nog meer afreizen kan ik niet inschatten. De inwoners doen ter plaatse hun opperste best om het een ieder naar de zin te maken. Hun winterfestijn noemen Soestenaren Warme Witte Winterweken, een evenement van niet minder dan 32 dagen aan één stuk, van 22 november tot 23 december. Henk de Houthakker geeft als HH-Erlebnis te mijner ere prominent acte de présence. Hij hakt er lustig op los. Hoe haalt hij het in zijn hoofd. Wij reizen op het voor ons juiste moment af, woensdag 24 december. Dan kunnen wij op donderdag eerste en vrijdag tweede Kerstdag in onze wandeling door het dorp aan de Anton Pieck geveltjes voorbijgaan. Die pronkende puien op het buitenterrein van ’t Vaarderhoogt aan de Dorresteinweg zijn dan vast alweer ingeklapt en opgeborgen. We wiebelen er met wintertenen aan voorbij. Misschien verpozen we ons even voor vertederend vee in de vivante kerststal, naar men zegt één van de mooiste van ons land. Knuffelen met konijntjes, kalkoentjes, kippetjes en kuikentjes. Niet met kwartels, kariboes, koala’s, kangoeroes, krokodillen of kooikarpers. Dat is volgens de wet niet toegestaan. Op het Smulplein vinden onder het genot van appelflappen, oliebollen, poffertjes, warme worstenbroodjes en gloeiendhete glühwijn muzikale optredens plaats. Eigenlijk heet de genoemde drank Glühwein, maar het is niet het Duitse Soest dat wij binnenvallen. Dat was ooit – in het jaar 1200 – na Keulen en Regensburg de derde stad van Duitsland. Nu is het een stad van provinciale betekenis met de Nederlandse uitgave als partnerstad.

Het Nederlandse Soest ligt in de buurt van mooie bossen als die van De Vuursche, vlakbij de Randstad. Het gebied met deftige parkbossen en statige beukenlanen, heidevelden en grafheuvels vormt als een stille oase een afwisselend natuurgebied waar veel valt te ontdekken. Met deze ervaring kunnen we een volgende keer altijd nog voor het Duitse Soest kiezen om kerstmis te vieren. Alhoewel, op onze kerstk(r)anskaarten prijkt een andere stad bij de Oosterburen bovenaan. Keulen als kerstknooppunt van knusse kroegen, kontige kribben en katholieke kapelletjes. Wauw, wat zal de Weihnachtwein smaken!